Nicolien van Doorn schreef “liefde voor rozen”

RUBRIEK: Nicolien van Doorn is deze week de schrijver in de nieuwe rubriek pennenlikkers over schrijvers in de gemeente Brummen, die aan het woord komt. Marita Klein zal de komende maanden alle schrijvers in onze gemeente proberen op te sporen en ze interviewen. 

Nicolien van Doorn woont sinds 2011 in Brummen en werd vorig jaar gevraagd een boek over rozen te schrijven. “Liefde voor Rozen” wordt op 2 mei uitgegeven door Terra Lannoo en op zaterdagmiddag 4 mei gepresenteerd bij Primera in Brummen.

“Ik heb altijd al geschreven en getekend en heb veel artikelen geschreven, maar nooit eerder een boek,” vertelt Nicolien van Doorn. “Hoewel ik veel over de natuur heb geschreven, wist ik niet veel van rozen en moest om daar meer over te weten te komen een heel netwerk opbouwen. Ook heb ik veel research via internet en interviews gedaan. Het boek is nu af en ik ben er tevreden over. De uitgever, die mij vroeg dit boek te schrijven, gelukkig ook. Het was een hele klus en ik heb er veel van geleerd.”

“Als kind schreef ik al verhalen, die ik ook illustreerde. Ik zat altijd en eeuwig te schrijven. Vanaf mijn tiende tot mijn vijftigste heb ik een dagboek bijgehouden. De verhalen die ik in mijn kindertijd en jeugd schreef, heb ik vernietigd.”

Nicolien is in Haarlem geboren, maar verhuisde al snel naar Drenthe. Haar lagere schooltijd bracht zij door in Nieuw Guinea. Al met al is ze wel veertig keer in haar leven verhuisd. Nu woont ze al bijna dertien jaar in Brummen, waar ze zich thuis voelt. “Ik werd lid van de LETS-groep (een dienstenruilkring), ging tennissen en zingen en heb een volkstuin.”

Nicolien studeerde Duits en Italiaans en werkte als student bij dagblad Trouw. De door journalisten doorgebelde artikelen typte ze uit. Later werkte ze op de sportredactie en maakte alle uitslagen, met knip- en plakwerk, klaar voor de zetterij. “De redacteur sport gaf diverse sportbladen uit en vroeg of ik daarvoor wilde schrijven. Later vroeg de adjunct-hoofdredacteur me of ik wilde komen werken op de sportredactie. Ik zag me niet zitten tussen al die mannen, maar hij zei: “Je hebt twee maanden proeftijd, dus je kunt ermee ophouden als het je niet bevalt.” En met de toezegging dat ik geen voetbal hoefde te verslaan, ben ik het gaan proberen. Vanaf de eerste dag wist ik: dit is het, dit is mijn vak! Ik ging de hele wereld over om sportwedstrijden te verslaan en had veel met jonge, gemotiveerde sporters te maken.

Na tien jaar vond ik het genoeg geweest. Ik stapte over naar de redactie binnenland en later naar de eindredactie. En toen Trouw besloot een wekelijkse tuinrubriek in het leven te roepen, vroegen ze of ik dat wilde doen. Dat heb ik ruim vijf jaar gedaan. Toen ik een volkstuin in Brummen had, werden de stukjes persoonlijker en vroeg ik de lezers vaak om tips en commentaar. Dat was destijds het beleid: meer contact met de lezers. In 2010 ging ik met vervroegd pensioen en werd freelancer.”

“Voor Radar-plus schreef ik een aantal jaren een tuincolumn en van 2013 tot 2016 heb ik als correspondent Brummen bij de Stentor gewerkt. Van 2014 tot 2021 voor Zutphense Pracht en sinds 2014 voor Groei & Bloei, waarvoor ik nog steeds schrijf. Ik schrijf tuinreportages en heb daarnaast een vaste serie. Daarvoor interview ik mensen, vaak wetenschappers, en vraag hen wat hun zes favoriete planten zijn. Die komen dan met een foto en tekeningen bij het verhaal.

Ook voor het historische blad ‘de Marke’ heb ik lange tijd geschreven.”

“En nu komt mijn eerste boek uit. Het wordt ook in het Engels vertaald. De presentatie bij Primera is op zaterdagmiddag 4 mei.”