Rubriek Pennenlikkers: Jan van Barneveld

RUBRIEK: Jan van Barneveld  is de vierde schrijver in de nieuwe rubriek over schrijvers in de gemeente Brummen, die aan het woord komt. Marita Klein zal de komende maanden alle schrijvers in onze gemeente proberen op te sporen en ze interviewen.

Jan van Barneveld is in 1938 in Twello geboren. Hij schreef over zijn jeugd in “Kleine jongen in de oorlog. (2017)” “Ik schrijf mijn hele leven al korte verhalen,” vertelt Jan. “Een tijd lang kwam het er minder van door het volgen van een opleiding, het stichten van een gezin en mijn werk.”

“Ik ben weer echt begonnen in 1998 toen onze kleindochter Minke werd geboren. Ik schreef voor haar een boekje met verhalen over wat ik waarnam, als mijn vrouw op haar paste en ik er bij zat. Een vriendin deed een cursus bij de Amsterdamse Schrijversvakschool. Zelf volgde ik daar ook acht zaterdagochtenden een cursus. Daar heb ik veel aan gehad. Je leert je in de lezer verplaatsen en alles zo duidelijk en beeldend mogelijk op te schrijven. Wij kregen bijvoorbeeld de opdracht: wat is je onderweg opgevallen? Wat heb je gezien, gehoord, geroken, gevoeld?

Het was ook heel nuttig de verhalen van de andere cursisten te horen.”

“Ik werkte bij AKZO-Nobel als chemisch technoloog. Ik werkte als schakel tussen de uitvinders en de productie. Hierbij moest ik analyseren en rapporteren hoe een uitvinding tot een in productie te nemen resultaat kon komen. Hierbij maakte ik samenvattende conclusies. Het schrijven met een doelstelling (productie) en rapporteren moest ik als schrijver afleren. Als rapporteur schrijf je zo concreet en helder mogelijk. Als schrijver suggereer je meer en moet je niet alles uitleggen, maar aan de verbeelding van de lezer overlaten.”

“Drie jaar na Minke werd Floortje geboren. Zij vroeg aan mijn moeder (“oma van de trein”, omdat ze vlakbij het spoor woonde), “hoort U ook bij ons?” Ik schreef onze familiegeschiedenis als antwoord op haar vraag. Ik begin daarbij met de opa van mijn vader. Onze stamboom gaat terug tot 1665 als Jan A. van Barneveld (Antoniuszoon) Barneveld verlaat.

Toen ik “Kleine Jongen in de Oorlog’” naar mijn idee had voltooid, vroeg ik Agave Kruijssen als schrijfster of zij dacht dat dit “uitgeefbaar”zou zijn. Zij wist wel iemand, die uitgever wilde worden. Dat bleek ze zelf te zijn, samen met haar man. En zij gaven mijn boek uit.”

“Verder maak ik bij speciale gelegenheden kleine boekjes, bijvoorbeeld bij een huwelijksjubileum of toen mijn dochter vijftig werd. Hierin beschrijf ik het begin van haar leven in Delft. Ook schreef ik bij het overlijden van een klasgenoot mijn herinneringen aan hem op. En samen met Floor ben ik in 2017 naar Berlijn geweest en schreef daarover het Berliner Tagebuch. Weer een ander boekje gaat over een fietstocht door Frankrijk met de kinderen. “Fatal Error gaat over wijlen Carl von Winning, buurtgenoot en vriend, voor zijn tachtigste verjaardag. Het zijn kleine boekjes, vaak met foto’s geïllustreerd.

Mijn schoondochter helpt me daarbij. Zij heeft de kunstacademie gedaan en heeft in de grafische sector gewerkt. Deze boekjes zijn voor een klein publiek en zijn niet in de boekhandel te vinden.”

“Bij GelderBoek verscheen vorig jaar “Het echte Australië” over Jan’s reis naar Australië.

Daar was, lang geleden, de lievelingsbroer van zijn vader naar toe geëmigreerd. Zijn vader was daarna vastbesloten zijn broer op te gaan zoeken, maar doordat hij zeer onverwacht overleed, mocht niet zo zijn. Jan lukte dat wel. Zijn oom was toen al lang overleden. Hij schreef deze, deels op eigen ervaringen gebaseerde roman vanuit het perspectief van de fictieve Erik. Hierbij blijkt Australië niet het gewaande paradijs. De werkelijkheid is harder en ontluisterend.”

Jan van Barneveld: “Alles begint er mee, dat ik het leuk vind om te schrijven.”