Rubriek Pennenlikkers: Agave Kruissen

RUBRIEK: Agave Kruijssen is de derde schrijver in de nieuwe rubriek over schrijvers in de gemeente Brummen, die aan het woord komt. Marita Klein zal de komende maanden alle schrijvers in onze gemeente proberen op te sporen en ze interviewen. 

Agave Kruijssen (1959) heeft ruim veertig historische romans en verhalen voor jong en oud geschreven. Zij woont in de buurt van Hall en laat zich graag inspireren door lokale geschiedenis vanaf de Middeleeuwen. Op 15 november presenteerde zij haar nieuwste roman “Leonora” bij Primera in Brummen.

Agave: “Als kind had ik een rijke fantasie, maar dacht er niet over om schrijfster te worden. Wel schreef ik wekelijks twee of drie brieven aan mijn oma in Spanje en natuurlijk in mijn dagboek. Mijn vader schreef als wetenschapper veel en mijn moeder was vertaalster.

Ik studeerde Nederlands in Groningen en moest zo’n 300 boeken lezen voor mijn literatuurlijst. Dat ging me zo vervelen, dat ik een jaar lang geen boek meer heb aangeraakt. Daarna ging ik taalkunde studeren. Dat is op grammatica gericht. Ik dacht aan een wetenschappelijke carrière aan de universiteit, maar begon als communicatiemedewerker. Vandaaruit belandde ik in de uitgeverij, had een vertaalbureau en een redactiebureau. Ook maakten we boeken in opdracht, bv catalogi voor musea. Ik begeleidde ook veel schrijvers en het begon me te ergeren, dat ik vaak hetzelfde aan ze moest vertellen.

“Waarom schrijf je niet zelf een boek?, vroeg een uitgever. En zo begon ik op mijn dertigste te schrijven. Voor mijn boeken doe ik veel onderzoek naar historische bronnen en geschreven verhalen en sagen.”

“Ik heb in de loop der jaren zo’n veertig boeken geschreven. Soms wel twee per jaar. Daarnaast gaf ik lezingen op scholen. Van kinderboeken stapte ik over op jeugdboeken en kwam zo op middelbare scholen om er over te vertellen. Op een gegeven moment merkte ik, dat jongeren niet meer zo geïnteresseerd waren in historische boeken. De docenten waren vaak laaiend enthousiast, maar de jongeren bereikte ik steeds minder. Jongeren lezen voor hun boekenlijst meer boeken, die dicht bij hun eigen belevingswereld staan.

De jeugdboeken werden juist veel door volwassenen gelezen. Zo groeide ik toe naar “Leonora”, het eerste boek dat ik voor volwassenen geschreven heb. Leonora is een Engelse prinses, haar broer is koning en ze wordt op haar 14e uitgehuwelijkt aan de 40-jarige Reinoud II van Gelre., tijdens de honderdjarige oorlog tussen Frankrijk en Engeland. Als ze een aantal kinderen hebben gekregen, gaat haar man dementeren en komt onder invloed van Moliart. Deze man zorgt er voor dat ze buiten spel wordt gezet. Ze vlucht naar een klooster in Deventer maar blijft strijdbaar. Dit in tegenstelling tot de hoofdpersoon van Lydia Rood’s, onlangs verschenen boek, over een andere hertogin (De Maagd van Rosendael). Deze hertogin is van Franse afkomst, onvruchtbaar, een chique dame die veel op cultureel gebied organiseert. Wij gaan samen optredens verzorgen over deze twee hertoginnen, waarbij we elkaar over elkaars hertoginnen interviewen.”

Mijn uitgever heeft al gevraagd een vervolg op Leonora te schrijven. Daar ben ik nu over aan het nadenken. Misschien zal het een boek over hertog Reinoud III worden, die door zijn broer gevangen wordt gehouden op slot Nijenbeek.

Behalve schrijfster is Agave, samen met haar man Peter, ook uitgever van GelderBoek. Peter doet de vormgeving. “Het is meer een uit de hand gelopen hobby”. We hebben tot nu toe zeven boeken uitgegeven: Kijk Jan Mankes, Kleine jongen in de oorlog en Het echte Australië van Jan van Barneveld, Hartfalen van Lydia Rood, Baronnen, boeren en buitenlui van Jan Bennink en De Canon van Brummen en Verborgen verhalen van Gelderse kastelen en buitenplaatsen. Er is een flinke boekenkast te vullen met het werk van Agave Kruijsen.