Wat is nog normaal?
IngezondenINGEZONDEN: Met het binnenlopen van een supermarkt in Eerbeek komen mij 2 pubermeisjes tegemoet. Eén lopend en de ander op een Fatbike…. Ik moest 2x kijken, huh… komt dit gewoon, ook nog rijdend, de winkel uit? Met smerige modderbanden?
Ik dacht helemaal niet na en vroeg hun direct of ik dit goed zag? Heel monter werd geantwoord, ja, want ze heeft geen slot, dus heeft ze hem maar mee naar binnen genomen…. Op mijn verbaasde blik vertelde ze ook “maar ze heeft er niet mee door de winkel gereden!” Nee, dat moest er nog bijkomen ook!
Ik zei, maar…. zo iets doe je toch niet? Ik zet mijn fiets toch ook niet binnen? Ja maar… geen slot…ja en? Dan blijf je toch buiten! Moet je zien hoe smerig die banden zijn, moet dat personeel hier jullie vuil opruimen? Wat denk je eigenlijk? Rijd je er ook bij je moeder thuis mee naar binnen?... al kakelend gingen ze naar buiten en ze vonden het maar stom dat ik hier wat van zei. Ze begrepen echt niet wat ze fout deden. Dat is nog het meest vreemde….
Er waren mensen in de winkel die dit zagen en hoorden… aan de houding merkte ik dat ze dit wel een aktie vonden…maar ik vond het ronduit bezopen! Dat niemand hier iets van zegt! Dat personeel dit goed vindt! Dat die meiden het heel gewoon vonden, dit verbaast me nog steeds.
Moraal van het verhaal… opvoeden gebeurt niet alleen thuis, maar ook daarbuiten. In een tijd waar zoveel gesproken wordt over grenzen en grenzen overgaan, moet wij ook grenzen aangeven. Allemaal.
Riet Schut
