Herman Bode
ColumnsCOLUMN: Dries van Agt en Pieter Omtzigt domineren deze dagen het nationale nieuws, maar verder kom je toch al gauw in Eerbeek uit. Een jonge (?) brandschattende boer in een politiecel en de milieupijn van de staalslakken aan de Doonweg.
In de jaren tachtig van de vorige eeuw was er veel wanhoop in de samenleving. De werkloosheid groeide en het kabinet Van Agt (!) overwoog een loonmaatregel. De FNV verzette zich met stakingen en een massademonstratie in de Amsterdamse RAI. ‘Ga asjeblieft niet naar De Dam, dat wordt matten met de krakers in de stad’, adviseerde de politie. Maar Herman Bode, de volksspreker van dat moment, voorvoelde dat de pleuris zou uitbreken als de demonstranten werden tegengehouden. Hij moet gedacht hebben, dan maar met mij voorop. En hij sprak de roemruchte woorden : ‘Willen we naar De Dam , dan gaa-aan we naar De Dam. Zijn oproep ontlaadde de opgekropte agressie en 70 duizend demonstranten volgden hem geweldloos. De Eerbeekse boer die brandstichtend zijn gelijk dacht te bewijzen zou een Herman Bode in zijn buurt moeten hebben.
Bij mijn weten is het schandaal van de giftige slakkenbelt aan de Doonweg door GroenLinks aan het licht gebracht. De provincie Gelderland liet het afweten. Over de omgevingsdienst, die de staalslakken toeliet, oordeelden de deskundigen van adviesbureau Arcadis: ‘zonder risicobesef en onder de maat’. De dreiging is minder groot dan die van de stikstofdampen op het boerenland en bij de industrie. Er is (nog) geen ‘slakkengif’ in het grondwater aangetroffen. Maar de alertheid van GroenLinks blijft nodig. De slakken moeten weg.
De actiegroep ‘Onseerbeekbrummen’ ziet als oorzaak van de slakkenplaag een ‘nietsontziende lust bij de papierindustrie naar het verdienen van geld over de ruggen en de gezondheid van werknemers en bewoners van Eerbeek’. Ze is de industrie liever kwijt dan rijk. Alsof de werknemers willoze marionetten zijn. Herman Bode wist wel beter.
Muus Groot
