De wijk in
ColumnsCOLUMN: De gemeente moet niet zo moeilijk doen, vindt de gemeenteraad van Zutphen. De Stentor berichtte erover en ontdekte wollige zinnen als: ‘Op initiatief van de gemeente is er een integrale controle gehouden’. Of: ‘Er is een quickscan uitgevoerd’. Of: ‘Met de handtekening gaat u akkoord dat wij informatie opvragen bij de WMO, indien u daar bekend bent en verklaart u het formulier naar waarheid te hebben ingevuld en wij controleren dit’. De papieren van de gemeente Zutphen staan er vol mee. Het moet eenvoudiger. ‘Prioriteit’ moet ’voorrang’ worden, ‘gecreëerd’ wordt ‘gemaakt’ en ‘gegeven’ in plaats van ‘verstrekt.
Begrijpelijk schrijven is moeilijk, zelf krijg ik wel eens billenkoek vanwege de moeilijkheidsgraad van mijn stukjes. Ongeveer 2,5 miljoen Nederlanders hebben moeite met lezen, rekenen en de computer. Statistisch zou Brummen een kleine 3 duizend ‘laaggeletterden’ tellen. Onder hen heel wat gezinnen met een minimaal inkomen. Onze sociale gemeente wil hen financieel ondersteunen. Het gaat om ongeveer 1800 huishoudens in de bijstand of iets daarboven.
Van de steunpakketten van de overheid blijft meestal een flink deel in het schap liggen. Ook in Brummen. Mensen weten het niet, hebben drempelvrees, of valse schaamte. Onze gemeenteambtenaren oefenen ‘begrijpelijk schrijven’. Maar ook met simpele teksten bereik je laaggeletterden niet, ze lezen niet of kunnen niet lezen.
Er zijn altijd mensen die niet weten waar ze recht op hebben. Ze moeten gegidst worden door een buurman/vrouw, een sociaal raadslid, de kerk of het ombudsteam van de PvdA. Laat ‘begrijpelijk schrijven’ maar even liggen in het gemeentehuis en ga de wijk in. Toen er bezuinigd werd op de huishoudelijke hulp, een jaar of acht geleden, kon iedere cliënt een ambtenaar aan de keukentafel verwachten. Het zou toch eeuwig zonde zijn als de ambtenaren een schrijfcursus volgen op het gemeentehuis terwijl de kinderen uit arme gezinnen de bieb niet kunnen betalen.
Muus Groot
