Muus - Polderkleien
ColumnsLuisteren was zijn wapen. Opsnuiven wat mee- en tegenstanders uitblazen en dan de polderklei kneden. Zo was Wim Kok. Toen we jong waren, waren we samen. Hij, de eerste voorzitter van de FNV en ik, de eerste perschef. De jonge Wim had ook wel journalist willen zijn. Hij zette z´n antenne uit als ik, terug uit Nieuwspoort, Haagse geruchten onder zijn aandacht bracht. Vaak een politieke reflectie van zijn optreden in het bedrijfsleven.
Goed luisteren is het ambacht van een voorzitter. Ontdekken waar de pijn zit en waar openingen. Niet alleen de allergrootsten doen het. Het is ook het instrument van een buurtbemiddelaar bij conflicten over de heg. Niet oordelen, maar zoeken naar verbinding tijdens het moddergevecht van boze buren. Speuren naar het haalbare. Wim Kok deed het. Met een beetje humor. Die kon ik hem aanreiken, soms. Anders dan de beeldvorming uit Den Haag ken ik hem als 'gewoon' en gemakkelijk benaderbaar. Als voorzitter voelde hij zich verbonden met het vakbondskader. Na zware onderhandelingen reed hij 's avonds in z´n Opeltje het land in om zich te verantwoorden bij de leden.
Groot talent en klein talent waren we. We speelden samen, zoals minder gezegende Ajax-jochies met de bijna Barcelona sterren De Ligt en De Jong. Wim Kok belandde op het wereldtoneel en ik in Brummen. Over onze gemeente schrijven B & W, dat Brummen en Eerbeek appels en peren zijn. Ze wijzen naar de centrumplannen, maar het verschil overlapt het ganse dorpstoneel. Brummen is 0575 en Eerbeek 0313. De Stentor brengt in Eerbeek het wereldnieuws uit Apeldoorn en aan de overkant van het kanaal komt het nieuws uit Zutphen. Nog altijd heeft succes: 'wij in Eerbeek verdienen het kapitaal en zij in Brummen maken het op'. Achter de hand fluistert iemand: Trek 0313 maar bij Rheden en 0575 bij Voorst.
Weinigen kunnen zo groot zijn als Wim Kok, maar ook een verafgelegen zijtoneel vergt rolvaste acteurs en polderkleiers.
Muus Groot
