1 Mei blijft een feestdag om actie voor te voeren
AlgemeenINGEZONDEN - Afgelopen zondag was het 1 mei. Dag van de Arbeid. Voor veel mensen klinkt het vieren van 1 Mei als ‘iets uit een ver verleden’. Dat is toch iets van vroeger? Iets van vergrijsde sociaaldemocraten die in zaaltjes herinneringen ophalen aan een rood verleden. Toen er nog strijd te leveren was voor goed werk en voor wettelijke bescherming van mensen die dat werk doen. Dat ligt toch achter ons? De achturige werkdag is toch al lang ingevoerd? De arbeidsrechten goed geregeld?
De flex-kampioen
Niets lijkt minder waar. Nog iedere dag staat goed werk en een goede beloning onder druk. Nederland is Europees kampioen in flexibele arbeidscontracten. Jongeren (maar zeker niet alleen jongeren), die bij het derde tijdelijke arbeidscontract aan de kant worden gezet en ergens anders opnieuw mogen proberen iets op te bouwen. Nul-uren contracten, schijnzelfstandigheid, twee kleine banen in plaats van een behoorlijke, steeds vaker 24 uur per dag beschikbaar zijn en last but not least het officiële minimumloon komt nog steeds niet in de buurt van de 14 euro waardoor veel mensen die via losse contracten ‘in de productie staan’ of ‘laagbetaalde diensten’ leveren te weinig verdienen om fatsoenlijk het hoofd boven water te kunnen houden.
Het hoogste rendement
De wilde staking afgelopen week van het bagagepersoneel van Schiphol laat nog maar eens zien dat te veel mensen tegen magere loontjes met te weinig bescherming te lange dagen moeten maken. Maar ook dichter bij huis gaan werkgevers op slimme en creatieve wijze met hun werknemers om. In de papierindustrie bijvoorbeeld waar al een aantal jaren onderdelen van het productieproces zijn ondergebracht bij externe partijen, zoals de vervoerders . Die werken immers onder een andere CAO. Zo zoekt men steeds weer de laagste arbeidskosten en het hoogste rendement.
Een lange traditie
Tot slot, nog een klein stukje geschiedenis. De Dag van de Arbeid kent namelijk een lange traditie. De eerste Dag van de Arbeid werd in 1890 uitgeroepen. Het jaar daarop, in 1891, werd op het congres van de Tweede Internationale besloten om er een jaarlijks terugkerende traditie van te maken. Volgens de deelnemers van die bijzondere bijeenkomst waren er drie hoofddoelen: strijd voor de achturige werkdag, pleiten voor arbeidsrechten en het behoud van vrede. De actualiteit laat zien dat dat we er nog niet zijn. Zeker als het gaat om het laatste doel: vrede. Kortom, 1 Mei is en blijft een feestdag om actie voor te voeren!
PvdA afd. Brummen-Eerbeek
