Thuis gescheiden leven na coronabesmetting
AlgemeenEERBEEK - Als één van de gezinsleden positief getest wordt op corona, heeft dat voor alle huisgenoten gevolgen. Het gebeurt in veel families, ook bij Hans en Jolanda Aantjes uit Eerbeek.
Beiden hebben een baan waarin ze veel met anderen in contact komen. Jolanda is pastor van de Hallse kerk en Hans werkt als verpleegkundige binnen een instelling voor mensen met een beperking. “Juist omdat we ons daarin erg verantwoordelijk voelen hebben we vanaf het begin van de coronatijd heel netjes geleefd. Maar ook dan kun je dus besmet raken, vertelt Jolanda.
We hadden half oktober bezoek gehad. Niemand had klachten, maar de dag daarna begon ik me minder fit te voelen. Kort daarna belde ons bezoek, dat ze voor het weekend in aanraking was geweest met iemand die positief bleek te zijn. We zijn direct in quarantaine gegaan en een testafspraak gemaakt bij de GGD. Hans bleek negatief, ik positief. Dan scheiden zich hier onze wegen zeiden we tegen elkaar en ik ging naar boven. Tot veel meer dan een uurtje tv kijken kwam ik niet, langer kon ik me niet concentreren. Hans kookte en richtte de huiskamer zo comfortabel mogelijk voor hem in.”
De eerste nacht heeft ze slecht geslapen. “Zo’n diagnose moet even ‘landen’. Het is spannend omdat je niet weet wat het voor jou gaat betekenen. Het stort je in het ongewisse en het brengt onrust. Maar in de ochtend kwam er berusting, je kunt niets anders doen dan het maar over je heen laten komen.”
Tien dagen volgden, waarin ze gescheiden van elkaar onder hun eigen dak leefden. “Mentaal voelde ik me elke dag meer vermoeid raken, zegt Hans. De spanning hoe het met Jolanda zou gaan en of ik alsnog ziek zou worden doet iets met je. Ik was telefonisch wel bereikbaar voor collega’s maar je leeft geïsoleerd ik mistte het echt in contact zijn met mensen enorm.”
Aan belangstelling uit de buurt, van collega’s en vanuit de Protestantse gemeente ontbrak het niet. Soms werd er ontbijt of een pannetje eten voor de deur gezet. “In ons werk zien wij om naar mensen maar nu mochten we dat zelf ervaren, heel fijn”
Ruim een week zijn ze nu uit isolatie. Hans gaat weer naar zijn werk, Jolanda doet dat nog op afstand.
Beiden merken dat mensen wat aftastend zijn in direct contact. “Niemand duikt de struiken in maar iedereen is voorzichtig. Logisch, het is dichterbij dan in het voorjaar, mensen zijn angstiger.
Ze is niet heel erg ziek geweest, maar qua fitheid nog niet weer op haar oude niveau. “Ik heb nog geen reuk, weinig smaak en ’s avonds ben ik helemaal versleten. Maar ik heb de tijd.”
