Muus - De konijnen van Kiboe
ColumnsAan de opkomst kon je het al zien. Van bijna zeventig sportclubs in de gemeentegids, een mengeling van denk- en doegezelschappen, bleek slechts een handjevol geïnteresseerd in de vraag: 'Wat moet een gemeentelijke sportbedrijf doen?' De Stichting Sportkompas (KSS) en de gemeente willen een teflonlaag aanbrengen tussen 'het veld' en de 'gemeente'. Daar is iets voor te zeggen: het aanspreekpunt voor de verenigingen gaat van de ambtenarij naar een deskundig sportbedrijf. Het nadeel is dat de verenigingen de gemeente niet meer rechtstreeks kunnen aanspreken. 'Je moet bij de sportkoepel zijn, niet bij ons'.
In sportcafé De Bhoele troffen de verenigingen en de sportkoepel elkaar een paar weken geleden. Dat wil zeggen: de enkele verenigingen die waren op komen dagen en twee kwartiermakers van het sportbedrijf. Kwartiermaker Elshof liet in een lange en soms academische monoloog weinig ruimte voor weerwoord. Hij ging voor de uitwisseling van deskundigheid, vrijwilligersbeleid, en een databank voor aspirant verenigingsbestuurders. Vragen uit de zaal legde hij terug met 'wat vindt u er zelf van'. En voor meer inhoud was het advies: 'Google de sportbedrijven in Apeldoorn, Deventer en Raalte'.
De zaal bleef er koud onder. Alsof de aanhangers van Geert Wilders en Thierry Baudet een jubelrede over Europa moesten aanhoren. De herinnering aan de mislukte privatisering van de sportvelden, een paar jaar geleden, zweefde door de zaal. Zeker toen bleek dat het sportbedrijf voor de gemeente budgetneutraal moet zijn. 'Ik heb er geen beeld bij'. 'Niet helder waar de aanvullende waarde zit'. En Bert Garssen van Sportclub Brummen over onderlinge hulp: 'gaan de konijnen van kinderboerderij Kiboe bij ons het gras bijhouden?'
B & W hebben van burgerparticipatie een geloofsartikel gemaakt. Maar de verkenning van het sportbedrijf was ouderwets regentesk. De verenigingen voelden zich voorbijgelopen. Opstandigheid borrelde in het sportcafé.
Muus Groot
