Een half feest
ColumnsCOLUMN - Eerbeek, toch al gehinderd door graafwerk op Stuijvenburch en bomenpatrouilles langs de verkeersaders, zag vorige week lange files van koopjesjagende automobilisten. Een euro korting op een liter benzine trok niet alleen zuinige boodschappenautootjes en tweedehandsjes maar ook Porsches, dikke Mercedessen en dure BMW’s met veelal dubieus jonge chauffeurs. Het werd een sliert van ongeduld en ongenoegen. TinQ beloofde een vooroorlogse korting aan de benzinepomp en kreeg er hedendaagse ongeregeldheden voor terug. Willem Elsschot zei het al: “Tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren”.
Elsschot wordt vaak aangehaald om het taaie van de politiek te verklaren. Het ongeduld in de burgerij is groot en als de overheid wel optreedt is het ook niet goed. Verkiezingen worden een feest van de democratie genoemd. Een feest waar de helft van de kiezers in Brummen zich aan onttrekt en dat met honderd miljoen uit de rijkskas beschermd moet worden tegen bedreigingen en geweld.
Elk raadslid in spé neemt zich voor zich niet te laten meeslepen door de bureaucratie en meer onder de mensen te zijn, maar de bureaucratie blijkt meestal sterker. Pieter Klok, de hoofdredacteur van de Volkskrant schreef: “Een steeds groter deel van de besluiten wordt op bovenregionaal niveau genomen, waar democratische controle ontbreekt”. Zelfs in onze gemeente, die door de provincie overeind moet worden gehouden, zijn raadsleden geen trekpoppetjes van de provincie al gedragen ze zich soms er naar. Buiten het gemeentehuis is alleen van GroenLinks ongerustheid vernomen over de gistende afvalberg aan de Doonweg en het logistiek centrum in oprichting. Over het asfalt in het groene Haagje bleef het stil.
Raadsleden zijn de verbinding tussen het volk en het bestuur en de controleurs van het gezag. Niemand verwacht wonderen, wel openheid en debat. Al was het maar om de wegblijvers te interesseren.
Muus Groot
