Veel vrijwilligers maar geen verkooppand voor Wereldwinkel
IngezondenINGEZONDEN: Het papier-en welvarende dorp Eerbeek is na 52 jaar de Fair-Trade producten-verkoper, de Wereldwinkel, kwijtgeraakt door gebrek aan een winkelpand om deze organisatie hun mooie idealen verder te kunnen voortzetten.
Gezien mijn brede belangstelling, sprak ik Jos Punt op de gedecoreerden-bijeenkomst op Koningsdag in het gemeentehuis van Brummen. Zij is/was een van de vrijwilligers, die de Wereldwinkel een warm hart toedraagt. ,,Wij hebben, in tegenstelling tot veel andere instellingen, vrijwilligers te over om een Wereldwinkel voort te kunnen zetten”, vertelde zij. Aan personeel dus geen gebrek. ,,Wat ons nekt is dat wij uit het huidige pand moesten vanwege de te plannen renovatie van de aldaar gevestigde winkelpanden, die ten gunste van andere belanghebbenden uitgevoerd gaan worden”. Jos Punt vertelt verder dat het voltallige bestuur hemel en aarde heeft bewogen om tóch de Wereldwinkel voor Eerbeek te kunnen behouden. Maar dat dat stuk was gelopen op de pandhuur-prijzen die een vrijwilligersorganisatie niet kan opbrengen. Een huurprijs van € 18.000,- op jaarbasis is niet te betalen door een Non-Profit bedrijf als een Wereldwinkel.
Sponsoring?
Er worden door verschillende ondernemingen in de Eerbeekse papierindustrie op allerlei gebied nogal wat aan sponsoring gedaan. Wat zou het mooi zijn, als dank voor de MORELE STEUN van heel veel ‘papierdorpers’ aan deze maakindustrie, dat er bedrijven zijn die de handen in elkaar zouden slaan om daarmee deze organisatie weer op te starten. En dat deels te doen door van hun winsten een jaarlijkse bijdrage te doneren aan een sociaal-maatschappelijk bedrijf met voldoende vrijwilligers. € 18.000,- delen op een aantal industriële- en gulle gevers, kan veel goodwill kweken bij de velen die de papierindustrie en aanverwant een warm hart toedragen. Ja, zelfs door het vuur te willen gaan voor behoud van deze bijna 400 jaar oude industrie. Wie kan/wil dit sociaal-maatschappelijk probleem anno 2023 teckelen?
Bruno de Vries.
