Marije Verbeeck nieuwe dorpsdichter Brummen
AlgemeenTwee jaar geleden durfde ze nog niet, nu heeft ze zin om te beginnen
BRUMMEN - Na Laurens Hoevenaren en Elly van Agtmaal kunnen de inwoners van de gemeente Brummen de komende twee jaar uitzien naar gedichten van dorpsdichter Marije Verbeeck.
De eerste keer dat Marije Verbeeck geraakt werd door poëzie kan ze zich nog levendig voor de geest halen. “Het was op de middelbare school tijdens het vak Nederlands. We moesten gedichten gaan lezen en analyseren en ik las ‘Het lied der dwaze bijen’ van Martinus Nijhoff. Nou, dat sloeg in als een bom. Ik realiseerde me ineens dat je iets kunt zeggen zonder het letterlijk te benoemen en het daarmee veel sterker kunt laten overkomen. In feite ontdekte ik toen de metafoor, de taal kreeg een extra kamer. En gaandeweg voelde ik me minder thuis bij de letterlijke taal, in de poëzie ben je veel vrijer. Tegelijkertijd telt iedere komma.”
Marije groeide op in de oude Utrechtse binnenstad. De route die ze als kind naar school liep voerde haar door het Zocherpark, door steegjes en over hofjes. ‘’Ieder huis was anders, nog geen brievenbus was hetzelfde. Als kind pak je daar wat van op, het heeft een heel levend ritme. Haar vader was tekstschrijver en ook hij is van grote invloed geweest.
Hoe ze de rol van dorpsdichter gaat invullen hangt samen met wat er binnen de gemeente leeft, of zich voordoet. “Maar ik kan ook een gedicht maken over een dood vogeltje, een waarneming in het bos of in een winkel. Ik vind ‘kleine’ onderwerpen interessanter. En het is altijd tijd om een gedicht te maken, midden in de nacht of in de diepste winter.”
Of ze alle 21.000 inwoners van de gemeente gaat bereiken weet ze niet. “Veel mensen hebben niets met poëzie. Dichtbundels verkopen bar slecht en met name jongeren zijn erg beeldgericht en dan ook nog schermgericht. Ik snap de verleiding heel goed, maar het is zonde om je zintuigen zo af te sluiten. Als ik een jong mens met zo’n geknakte nek en oordopjes in naar een schermpje zie staren heb ik altijd de neiging om te roepen: Recht je schouders en kijk de wereld in!
Marije is tekstschrijver, geeft schrijfcursussen en poëzieworkshops en schrijft biografieën.
Ze woont nu 15 jaar in Brummen en heeft een man, twee kinderen en twee kleinkinderen.
Normaal gesproken zou ze tijdens Theater Lokaal op de Pinkstermarkt worden voorgesteld aan het publiek. Er wordt nog nagedacht over de vorm die dat nu zal krijgen. Voor wie nieuwsgierig is geworden kan alvast werk van haar lezen. ‘Liefde met handen en voeten’, interviews met inwoners uit de gemeente of de dichtbundel ‘Paradijs’, over haar jonge jaren in Utrecht.
