Geit met hangende pootjes
AlgemeenCOLUMN - Als je €170 miljoen krijgt, zoals de gemeente Brummen van de provincie, kun je niet zeggen dat Brummen zich de kaas van het brood heeft laten eten. Het project ‘Eerbeek-Loenen 2030’ dat de logistiek van de papierindustrie en de leefbaarheid van Eerbeek moet versterken, wordt er van betaald. De bijdrage van Brummen is drie-en-een-halve ton per jaar. De mooie deal is te danken aan de goedertierenheid van de provincie. Niet aan de inventiviteit van Brummen, die bestaat niet als je het adviesbureau Berenschot moet geloven.
De onderzoekers van Berenschot hebben ‘een foto van de bestuurskracht van Brummen’ gemaakt in uitsluitend grijstinten. Er is geen toekomstvisie ‘en een gebrek aan agenderend en strategisch vermogen maakt dat zo’n verhaal er ook niet komt’. Plannen worden niet uitgevoerd. Alles wat een burger aan zwaktes kon vermoeden komt langs: vriendelijk in de omgang maar gewichtloos, een rommelige bestuurscultuur, te veel wethouders, zwak ambtenarencorps, gering financieel bewustzijn, copycat-voorzieningen in Brummen en Eerbeek, regionale underdog.
De papierindustrie en de invloed op haar omgeving vormen het overheersende bestuursprobleem. Het project Eerbeek, dat begon als een gelijkwaardig partnerschap van Brummen en de provincie Gelderland, is helemaal aan de provincie overgelaten. ‘Als je een geit optilt laat zij haar poten hangen’, citeert Berenschot een Arabische zegswijze. Het illustreert de lethargie van de gemeente, ‘die de steun van de provincie als een langdurige oplossing ziet voor het gebrek aan gemeentelijke expertise en capaciteit’.
Het is erop of eronder. Een overlevingsplan van Berenschot luidt: spek de gemeentekas, versterk de organisatie en vernieuw de bestuurscultuur. De schuldbewuste gemeenteraad, niemand uitgezonderd, heeft afgesproken ‘dat er ieder jaar bij de behandeling van de Perspectiefnota een integrale afweging wordt gemaakt’, inclusief de lasten van een ’ontwikkelplan’. Het klinkt als : ’ Geen gezeik, iedereen rijk’ .
Muus Groot
