Burgervader
ColumnsHet loopt storm voor de burgemeesterspost in onze buurgemeente Voorst. Meer dan veertig mannen en vrouwen staan te dringen. Over het bestuur heeft een burgemeester weinig te zeggen, de wethouders zijn hem politiek de baas. De burgemeester gaat over de openbare orde en veiligheid. En, zei Wim Kozijn, een voormalige interim-burgemeester van Brummen, de burgemeester is een zelfstandig bestuursorgaan. Als rijks-toezichthouder kan hij raadsbesluiten onverbindend laten verklaren. Kozijn dreigde er mee om hem onwelgevallige standpunten te torpederen.
Tegen een burgemeester wordt opgezien. In een grote stad is hij een BN’er, in de dorpsgemeenschap vooral een burgervader of -moeder. De afstand tussen hen is zo groot als die tussen een columnist van De Volkskrant en een stukjesschrijver in Brummen. Een Nederlandse burgemeester wordt benoemd, niet gekozen. Dat maakt hem politiek een buitenstaander maar als het hem lukt boven de partijen te staan is hij een verbindende kracht. Of hij nu van links of van rechts komt een burgemeester moet meewaaien met de politieke wind in B &W. Maar als voorzitter van de gemeenteraad moet hij de oppositie loyaal tegemoet treden. In de Haagse politiek snakken ze naar zo’n onpartijdige procesbewaker.
De bestuurskracht van een kleine gemeente als Brummen staat onder druk. Het takenpakket neemt toe en wordt ingewikkelder. De gemeentedienst heeft onvoldoende expertise, de bestuurders zijn tegelijk meewerkend voorman. De burgemeester voorop. Zijn salaris, ruim tweemaal modaal, omgerekend naar uurtarief modaal naderend, wordt in de commerciële dienstverlening weggelachen. Het ‘onbarmhartige werken in de volle openbaarheid’ werd Enschede ’s Onno van Veldhuizen te veel, hij haakte af als burgemeester.
Je moet zo’n duizendpoot die honderdjarigen, dorpshelden en diamanten echtparen de hand reikt, op proef kunnen nemen. In Brummen is het gebeurd. Onze Van Hedel overtuigde als waarnemend burgemeester. Nooit spijt van gehad.
