Tranen bij de Heideroos bij verplichte nieuwe sluiting

EERBEEK - “Of ik een uurtje later terug kan bellen”’, vraagt Marcel Gardenbroek, eigenaar van De Heideroos aan de Harderwijkerweg in Eerbeek. “Het komt even niet uit. We zitten hier met onze twaalf vaste medewerkers bij elkaar. En ik kan je vertellen. Met de tranen in onze ogen.”

De boodschap van Rutte hing in de lucht. Maar toch. Gardenbroek en zijn mensen bleven positief. Hoopten erop, rekenden erop, dat de restaurants de dans bij een sluiting van de horeca zouden ontspringen. De klap kwam keihard aan toen dinsdag kort na zevenen bleek dat die verwachting een misrekening was.

Een uur na het eerste telefoontje komt Gardenbroek aan de lijn. Het is woensdag. Die dag nog, mag de horeca tot 22 uur gasten ontvangen. Daarna moet de zaak op slot. Zeker twee weken, waarschijnlijk vier, mogelijk nog aanzienlijk langer. “Sorry”, zegt Gardenbroek. “Maar we moesten dit als team gewoon even verwerken. We zijn er kapot van. In principe kunnen we vanavond nog open zijn. Er bellen ook veel mensen die nog graag komen eten. Maar we hebben besloten niet open te gaan. Ik wil mijn mensen niet aandoen dat ze met een glimlach onze gasten moeten bedienen in deze situatie.”

Gardenbroek kan er niet bij dat de overheid heeft besloten dat de hele horeca op slot moet. “Weet je, toen we voor de eerste keer geconfronteerd werden met corona en we op slot moesten, hebben we dat met positieve energie opgepakt. Zo van: ‘kom op jongens, er is genoeg te doen’. We hebben de boel geschilderd, dingen opgeknapt en ons terdege voorbereid op het moment dat de zaak weer open mocht. We hadden het hier fantastisch voor elkaar. Tafels op afstand, gasten op voldoende afstand, desinfectierondjes. We kregen de complimenten van de handhavers die ons kwamen controleren. En als dank moet je dicht. Alsof je gestraft wordt voor goed gedrag. Laat er geen misverstand over bestaan: natuurlijk moeten we maatregelen nemen om corona te bestrijden. Maar waarom wordt nu de hele horeca over een kam geschoren? Kijk, bij de natte horeca is het veel lastiger. In een café drinken mensen, ze lopen rond. En als mensen wat gedronken hebben, lappen ze regels sneller aan hun laars. Voor café-eigenaren is het soms bijna niet te doen om mensen te corrigeren. In een restaurant zitten mensen op een vaste plaats, wordt minder gedronken. Dan is zorgen dat de boel veilig blijft een stuk gemakkelijker.”

Gardenbroek wil vooral niet zielig overkomen. “Nee, maar feit is wel dat het optimisme dat we bij de eerste sluiting hadden even ver te zoeken is. De overheid gaat uit van een sluiting van vier werken, met een evaluatie na twee weken. Maar dat we open kunnen na die twee weken is natuurlijk een illusie. Het zal echt niet zo zijn dat het aantal besmettingen in zo’n korte tijd dramatisch daalt. Ikzelf houd het er rekening mee dat we dit jaar niet meer opengaan. We hebben onze Wilddagen medio november -wat echt een jaarlijks hoogtepunt is, waar mensen zich lang van tevoren voor inschrijven- afgelast. Dat doet pijn. De eindejaar borrels en bijeenkomsten worden geannuleerd. De kerstdiners: ik zie het er niet van komen. Het raakt mij en mijn mensen in het hart dat we ons vak niet kunnen uitoefenen, terwijl het onze beleving uitstekend zou kunnen. Dan heb ik het nog niet eens over de financiële consequenties. Het vet is bij mij en veel collega’s wel van de botten. De steunmaatregelen van de overheid zullen velen in onze sector niet redden. Ik ben bang dat we begin volgend jaar een grote kaalslag in de horeca gaan beleven.” 

Wat gaat Gardenbroek de komende weken gaat doen? Er kan een lach vanaf. “We zullen zien. Maar ja, het schilderwerk hebben we wel gehad.”