Sam Ligtlee: Nu weet ik zeker dat het in me zit

EERBEEK - Zij sportieve carrière bracht de Eerbekenaar al in veel landen: onder meer Canada, Portugal, Slowakije, Duitsland. Momenteel verblijft hij op Curaçao, waar het kwik dezer dagen schommelt tussen de 25 en 30 graden. Niet om te fietsen is hij er. Maar op vakantie met vriendin Mandy en de schoonouders. Om mentaal en fysiek bij te komen van de topprestatie die hij 28 februari in Berlijn leverde. Hij reed twee keer een persoonlijk record op de 1 kilometer tijdrit tijdens het wereldkampioenschap baanwielrennen in het Velodrome in de Duitse hoofdstad. Zo snel, dat de 22-jarige Sam Ligtlee zich wereldkampioen op deze afstand mag noemen.

Had er erop gerekend? “Nee”, zegt Sam. “Ik wist wel dat mijn vorm goed was. Maar ik heb mezelf verbaasd. We hebben ons drie weken voorbereid in Portugal en Zwitserland op dit wereldkampioenschap. Dus je voelt wel wat je waard bent. Maar de andere kant is dat de concurrentie sterk is. Ik hoopte op een podiumplaats. Maar goed, ik heb het eerder geprobeerd. Maar toen eindigde ik op de vierde plaats, de vijfde de achtste.”

In de kwalificaties die vrijdag in de ochtend reed Sam Ligtlee al onder de minuut (59,590 seconden). Een persoonlijk record, maar hij was daarmee toch nog een fractie trager dan titelverdediger Quentin Lafargue, zijn grootste concurrent.

Sam: “Maar het feit dat ik een persoonlijk record reed bevestigde wel dat ik nu de klapper zou kunnen maken. Ik ben na die kwalificatie naar mijn hotelkamer gegaan, wat geslapen, de filmpjes bekeken van mijn kwalificatierit. Ik zag dat ik een nog betere lijn kon gaan rijden. Voor de bocht even stukje de hoogte in en dan de bocht aansnijden. Dan zou het wellicht nog iets sneller kunnen.”

De sportcommentator van de NOS was enigszins bezorgd toen Ligtlee aan de start verscheen. “Hij is in zijn tweede rit meestal iets langzamer. Maar als het moet gebeuren dan nu.” Ligtlee startte goed, sneed de bochten aan zoals hij zich op zijn hotelkamer had voorgenomen en racete verbeten met een gemiddelde snelheid van zestig kilometer per uur naar een nieuw persoonlijk record: 59,495 seconden. Uitrijdend klopte hij zich op de borst en juichte. Het zilver was in ieder geval binnen. Lafargue moest als laatste nog rijden. Maar de 29-jarige Fransman kon de toptijd van Ligtlee niet kloppen.

Stond Ligtlee Ligtlee zich te verbijten bij de race van Lafargue? “Nee. Kijk, na zo’n kilometer ben je gewoon helemaal kapot. Alles doet pijn. Echt even van de wereld. Drie minuten na mijn eigen rit had Lafargue al gereden. Maar toen drong het wel tot me door: wereldkampioen. Ik wist dat het kon, maar als je dan slaagt. Dit neemt niemand me meer af. Ja joh, iedereen in tranen. Mijn vriendin ouders.”

Voor Ligtlee is de prestatie meer dan de eer en de medaille. “Ik heb hier jaren voor getraind. Je weet wel dat je potentie hebt, dat het in je zit bij de besten te behoren. Maar dit bewijst het ook”

Het feit dat hij de wereldtitel heeft behaald, brengt hem niet naar de Olympische Spelen in Tokio dit jaar. De kilometer tijdrit is namelijk geen olympisch onderdeel. De teamsprint is dat wel, maar Sam Ligtlee slaagde er niet in om in de selectie te komen. ”Natuurlijk baalde ik daar vreselijk van. Dit wereldkampioenschap maakt veel goed. En ik heb me ontwikkeld. Ik mentaal en fysiek sterker, ik heb meer ervaring. Dat betaalt zich uit. In 2024 zijn de Olympische Spelen in Parijs. Ik hoop dan wel de selectie te behoren. Daar ga ik in ieder geval voor. En in de tussentijd zijn er nog voldoende belangrijke wedstrijden te winnen. Voorlopig ben ik nog wel aan het trainen hoor”.