Jelle van Riessen: Een pennenlikker pur sang
BRUMMEN – Jelle van Riessen heeft geen indrukwekkende lijst boeken op zijn naam staan. Toch pende hij zijn hele leven. Als kind schreef hij al graag een opstel. Later maakte hij van schrijven min of meer zijn werk en schreef voor zijn nageslacht zijn levensverhaal op. Ter gelegenheid van zijn pensionering bracht hij zijn gebundelde columns uit, die hij voor het personeelsblad schreef.
Toen Jelle van Riessen bij de studiekring voor ouderen een lezing gaf over de ontwikkeling van het schrift, bleek de veronderstelling, dat hij veel geschreven heeft, te kloppen. In 2019 schreef hij “Verslag van een lang leven”. Zijn leven was toen nog lang niet ten einde.
Als klein jongetje in de oorlog kreeg hij extra voeding, omdat hij te klein was voor zijn leeftijd. Na zijn diensttijd trouwde hij en kreeg drie zoons. Hij ging in Oss wonen en werken bij Organon. Werkte later voor Akzo-Nobel en ging na zijn pensionering met zijn vrouw, Magda, in Brummen wonen. Helaas overleed ze na twee jaar en nu heeft hij al weer vijftien jaar een Amsterdamse vriendin. Zij spoorde zijn hem aan zijn levensverhaal op te schrijven.
Zijn beroepsleven bestond, onder andere, uit het schrijven van reclamecampagnes en materiaal voor artsenbezoekers, bijvoorbeeld over de anti-conceptiepil.
Bij Akzo-Nobel (de moedermaatschappij van Organon) werkte hij als pr-manager en schreef heel persoonlijke en fantasierijke columns in het personeelsblad.
“Een aantal van deze columns zijn, ter gelegenheid van mijn pensionering, in het boekje “Invallen” gebundeld. Mijn zoon Wouter, die kunstenaar is, heeft de illustraties verzorgd.”
In “Boom” vertelt Jelle over een ontmoeting op een bankje met een zakenman: “Ik wees hem op een majestueuze eik. Prachtboom, zei hij. Hoeveel zou zo'n boom nu waard zijn? mijmerde ik.” De zakenman bleek geen oog te hebben voor natuurschoon. Hij dacht enkel in economische waarde. “Hij keek op zijn Rolex. Ik moet vlug naar de zaak. Goedemiddag. Zijn afscheidsblik was koel. Ik keek opnieuw naar de onvervangbare eik. 'n Miljoen zou-ie toch wel waard zijn?”
Toen Jelle en zijn vrouw in Brummen gingen wonen werd hij, om te integreren lid van de wijkraad. Hij fietst graag in de omgeving, is lid van de kegelclub, tennist en natuurlijk leest hij heel veel. Zijn vriendin, Maria, ziet hij veelvuldig. Vanaf de start, een aantal jaar geleden, is hij lid van de studiekring voor ouderen, die in de bibliotheek één keer per drie weken bij elkaar komt.