Witte werksters
ColumnsCOLUMN: Wie huishoudelijke hulp nodig heeft vanwege ziekte en zeer krijgt die van de gemeente. Het zogeheten ‘abonnementstarief’ is 19 euro per maand voor rijk en arm. De Volkskrant onthulde: Veel mensen die toch al hulp kregen via de Wet Maatschappelijke ondersteuning (Wmo) bedankten hun particuliere werkster en ruilden die in voor huishoudelijke hulp van de Wmo. Vooral de hogere inkomens maakten de overstap.
He, he, eindelijk, dacht ik toen ik hoorde dat het kabinet de eigen bijdrage voor huishoudelijke hulp gaat verhogen naar 255 euro per maand voor wie het kan betalen. De samenleving mag best een extra bijdrage vragen van hen die goed verdiend hebben aan diezelfde samenleving. Het is een kleine demping van de steeds groter wordende kloof tussen hoge en lage inkomens.
Als mantelzorger was ik zelf een ‘welgestelde hulpbehoevende’. Ik heb hoogachting voor de zorgverleners met wie ik te maken heb gehad. Tegen de functionarissen die mij gidsten in het doolhof van instanties en regelingen heb ik gezegd best mee te willen betalen aan de huishoudelijke hulp.
Mijn vrouw is sinds kort ‘intramuraal’ -niet meer thuiswonend. Van de gemeente kreeg ik te horen dat ik geen huishoudelijke hulp meer hoefde te verwachten. Ik had toch zelf verklaard die best te kunnen betalen uit mijn eigen portemonnee. Naar mijn constitutie werd niet gevraagd. Hoewel ik begiftigd ben met adembenemende oude lijvenkwalen weet ik mij te redden. Ik heb de huishouding in kleine stukjes opgeknipt. Een kwartiertje stof afnemen en met schoonmaakazijn en ragebol door badkamer, keuken en wc. Ik mis de conversatie met de hulp meer dan haar handen.
Een rekening naar vermogen is prima, maar dat de boekhouder de Wmo-indicatie bepaal is vreemd. Hij stuurde als troost een adreslijst met uitzendbureaus van witte werksters.
Muus Groot