Onrust, emotie en verwijt bij plannen zonnepark.
AlgemeenEERBEEK - Ambtenaar Kees Verspui had maandag in het Tjark Rikscentrum een presentatie klaarstaan met op de eerste sheet het programma voor de avond. Maar hij kwam er niet aan toe. Vanaf het eerste moment kwamen er vragen uit de zaal. In een sfeer van onrust, emotie en verwijt. Tegenover Verspui zaten ongeveer veertig mensen die deel willen uitmaken van het zogeheten flexibele deel van de omgevingsadviesraad.
Deze raad moet gaan adviseren over de negen zonnevelden die in Brummen - nu nog op papier - in ontwikkeling zijn. Het zijn vooral omwonenden die zich daarvoor hebben aangemeld. Daarnaast heeft die adviesraad een vast deel: bestaande uit vakspecialisten, bijvoorbeeld op het gebied van landschapsarchitectuur, ruimtelijke ordening en ecologie. En dan is er nog de gemeente, die ook een oordeel gaat geven. De drie partijen beoordelen de plannen, op basis van eigen inzichten. En aan de hand van een matrix: een set van uitgangspunten en eisen waaraan een zonnepark moet voldoen. Hoe beter een zonnepark daaraan voldoet, hoe meer punten het krijgt; hoe groter de kans is dat het een vergunning krijgt.
En daar vonden de aanwezigen in de zaal wel wat van. Ze hadden het gevoel op grote achterstand te zijn gezet. Want terwijl op de tekentafels van de ontwikkelaars de artistieke impressies van de zonnevelden al ingekleurd klaarstonden en voortvarend de vinkjes in de matrix werden gezet, genoten omwonenden nog argeloos en zorgeloos van hun uitzicht op groene weiden. Ze voelden zich kortom overrompeld toen in korte tijd op negen locaties plannen werden gepresenteerd voor de aanleg van vele tientallen hectares aan zonnepanelen. Soms zeer dicht bij hun woningen. Een grove aantasting van woon- en leefgenot en van natuur en milieu.
Ook meenden ze dat de gemeente wel heel gemakkelijk de ontwikkeling aan de markt overliet. In de beleving van de aanwezigen heeft de gemeente slechts aangeven in welke deelgebieden hoeveel hectares aan panelen mogen komen, en verder is het aan de ontwikkelaars. Die kunnen op tal van plekken terecht. En dat in een land waarin wet- en regelgeving precies voorschrijft hoe hoog de schutting rond de tuin mag zijn, de oppervlakte van het bergschuurtje of de condities voor het rooien van die lastige boom. Dus vroegen enkele zich af of er in Brummen niet veel geschiktere locaties te vinden zijn voor de aanleg van dergelijke velden. Die niet direct in de buurt liggen van woonwijken als bij Lombok.
Daarbij was het algehele gevoel dat de beïnvloedingsmogelijkheden wel erg beperkt zijn. Weliswaar kunnen de bewoners deel uitmaken van dat flexibele deel van de omgevingsadviesraad, maar daarbij mogen zij alleen oordelen over de initiatieven in hun eigen gebied. Het vaste deel van de omgevingsadviesraad beoordeelt alle initiatieven, net als de gemeente. En dan geldt dat het oordeel van de flexibele raad het minst zwaar weegt. Namelijk met een gewichtsfactor één. Het oordeel van het vaste deel van de raad telt twee zo zwaar, dat van de gemeente drie keer.
Ze wezen daarop op een manco in de opzet. Stel een flexibele raad van het ene zonneveld gooit de kont tegen de krib en geeft een totaal negatief advies ook al is het plan best goed. Een andere flexibele raad van het buurzonneveld bijvoorbeeld, is genuanceerder en ziet ook nog wel goed dingen en geeft een positiever cijfer. Daarmee zouden ze in theorie kunnen bewerkstelligen dat hun zonneveld wordt vergund en het andere - misschien wel betere - niet.
Ambtenaar Verspui zei toe de aanwezigen zoveel mogelijk informatie te zullen aanreiken. Niet alleen over hun eigen zonneveld, maar ook de andere. De bedoeling is nu dat de flexibele raden zich gaan beraden naar aanleiding van de aangereikte informatie. Over ongeveer drie weken is er weer een bijeenkomst.
