Extra handen hard nodig bij Mollenhof
OEKEN- Het Oekense erf ‘De Mollenhof’ vormt een ontmoetingshoeve voor iedereen die behoefte heeft aan contact. Met een ecologische inslag probeert de stichting mensen met elkaar te verbinden door samen te werken in de tuinen en gebouwen. Voor de geïndiceerden is er een wachtlijst maar aan vrijwilligers is altijd behoefte.
Net buiten de bebouwde kom van Oeken kom je er langs; Het naambord, de minibibliotheek en het stalletje verraden nog niet direct dat het hier meer betreft dan een gewoon boerenerf. Maar eenmaal om de heg is het er een bedrijvigheid van ouderen en vrijwilligers die allemaal op hun eigen wijze genieten van de ontluikende tuinen, de dieren, de contacten en alle bezigheden die een erf als ‘De Mollenhof’ met zich meebrengt.
Thuis van huis
Karin van Bergen startte het project acht jaar geleden. Zij zag een behoefte aan een dergelijke plek waar iedereen zich thuis kan voelen. “Er zijn heel veel mensen die nog thuis wonen, maar wel behoefte hebben aan een stukje menselijk contact. Daarbij bieden wij hier de mogelijkheid om mantelzorgers te ontlasten. Onze cliënten zijn met name ouderen en mensen met een lichamelijke of geestelijke beperking. Deze ontvangen we momenteel in kleine groepjes van vijf. Meer kan niet vanwege de Corona-maatregelen.”
Begeleiding op maat
De Mollenhof heeft als doel zo veel mogelijk gepersonaliseerde zorg te verlenen. “Niet iedereen wil een spelletje spelen, iedereen heeft zijn eigen behoeftes. Zo hebben we hier een dame die gek is op bloemen. Iemand moet dan met haar de tuin in om te helpen. En we hebben ook ouderen die hun hele leven buiten hebben gewerkt. Die willen dus ook alleen maar buiten of in de tuinkamer zijn en hier bijvoorbeeld bezig zijn met het zaaien en stekken van de planten voor de moestuin. Hiervoor hebben we dus echt extra handen nodig van vrijwilligers die graag met mensen, maar zelf ook graag buiten werken.”
Hulp
Karin is altijd op zoek naar de juiste hulp. "Tussen de middag bereiden we een lunch, bijvoorbeeld een lekkere soep of een omelet. Daarvoor gebruiken we de groenten uit de moestuin. De cliënten helpen mee maar we hebben iemand nodig in de keuken om dit te begeleiden. En voor buiten zoeken we nog een vrijwilligerscoördinator, iemand die weet waar de klussen liggen en de taken verdeelt, voor meerdere dagen per week. Ons erf leent zich daarnaast voor vrijwilligers die bijvoorbeeld na een burn-out weer aan het opbouwen zijn richting een vaste baan. Die mensen raak je op termijn wel weer kwijt, maar dat is dan ook de bedoeling. Vrijwillig is niet vrijblijvend. We moeten wel op ze kunnen rekenen.”
Plannen
Voorheen gaf de gemeente nog subsidie voor de sociale voorziening, ook voor de vele bezoekers zonder indicatie. We willen deze laatste doelgroep graag ook de mogelijkheid geven om weer te komen. De Stichting is hiervoor bezig met fondsenwerving. En we blijven ontwikkelen. Zo hebben we recent een ‘Tiny Forest' aangelegd in samenwerking met IVN. We willen een verhard pad aanleggen zodat mensen in een rolstoel of met een rollator ook zelfstandig over het terrein kunnen wandelen. Hierbij willen we borders maken op kleur en geur. Echt een belevingstuin. En we willen naast de schapen en de kippen nog meer dieren gaan huisvesten. De gehele coronaperiode zijn we open gebleven, zelfs meer dagdelen dan normaal om toch zo veel mogelijk mensen een kans te geven om te komen. Sommigen komen wel wat minder vaak dan normaal. Zonder de vrijwilligers zou dit allemaal nooit zijn gelukt.”