Mame Douma bezoekt veteranen
BRUMMEN – Afgelopen vrijdag reisde Mame Douma 480 kilometer door Nederland om veteranen een bloemetje en een brief van een Wageningse scholier te bezorgen. Hij was daarmee een van de vrijwilligers die vijf van de 288 Nederlandse oud-strijders een bericht uit Wageningen bracht.
Het was gebruikelijk dat jaarlijks de veteranen werden uitgenodigd om naar Wageningen te komen, maar door corona was dat voor de tweede maal niet mogelijk. Niets doen was geen optie voor Wageningen 45, de organisatie achter alle activiteiten rond 4 en 5 mei in Wageningen. Uit onderzoek door de stichting bleek dat er nog 680 mannen, allen ver in de 90, leven in Nederland en de geallieerde landen Verenigde Staten, België, Frankrijk, Noorwegen, Australië, Polen, Canada en Groot-Brittannië. Nu afreizen naar Wageningen niet mogelijk is, besloot Wageningen naar de veteranen toe te gaan om hen te eren en te bedanken. Leerlingen tussen elf en zestien jaar van de Wageningse Scholengemeenschap Pantarijn schreven een persoonlijke brief over hoe hij of zij zelf naar vrijheid kijken. Een vrijheid die mede aan de inzet van de veteranen te danken is.
Toen Mame Douma ter ore kwam dat er vrijwilligers gezocht werden om in Nederland die brieven te bezorgen, gaf hij zich op. Jaren had hij in Heelsum gewoond en zijn kinderen genoten onderwijs op de Pantarijn en daarmee was de link met dit initiatief gelegd.
Bijzondere ervaring
Een voorkeur voor het reisdoel had hij niet. Na eerst in Wageningen de brieven en bloemen te hebben opgehaald, begon hij aan een bijzondere reis. Eerste halteplaats was Leeuwarden, de plaats waar hij is geboren. Na stops in Drachten Wolvega en Heerenveen eindigde zijn reis in Zeewolde, de plaats waar zijn ouders jaren hebben gewoond en ook zijn overleden. De reis is voor Mame Douma een bijzondere ervaring geworden. Veel tijd om tijdens zo’n lange trip halt te houden was er niet, maar de korte, soms aangrijpende gesprekken met de mannen hebben indruk gemaakt op het Brummense raadslid. “We konden natuurlijk niet zo lang met elkaar spreken, maar het waren mooie ontmoetingen met mannen die zeer dankbaar zijn dat ze niet worden vergeten. De hoge leeftijd en de beperkingen van de pandemie brengt met zich mee dat de veteranen ook hun onderlinge contact missen.” De actie is volgens Mame Douma in heel goede aarde gevallen. "Ik heb bij alle mensen die ik heb bezocht gezegd, dat ze de brief die ik heb gebracht maar later op een rustig moment moeten lezen. Reageren kan, want namen en adressen van de leerlingen en de school staan in de brief zodat ze ook een reactie aan de leerling terug kunnen sturen. Ik ben een half uurtje, soms uitlopend tot bijna een uur, in gesprek gegaan met die mannen. Gesprekken, die vrij snel over aangrijpende zaken gingen, waarbij er één zelfs verhalen vertelde waarvan hij zei dat hij ze niet tegen zijn kinderen en kleinkinderen vertelde. Terugkijkend op zijn reis meent Douma dat het ook eigenlijk wel eens goed kan zijn om die veteranen een school te laten bezoeken. "Die aandacht wordt door de veteranen gewaardeerd en voor leerlingen is het ook best goed.” Het is de bedoeling van de stichting Wageningen 45 in het vervolg elk jaar een brief schrijven aan hun leeftijdsgenoten van toen. „Dat blijven we doen zolang er nog mensen leven die er in de oorlog bij zijn geweest”, aldus Chris Janssen van Wageningen45. De bijna vierhonderd veteranen in het buitenland krijgen de brief van leerlingen mét een zakje bloemenzaad per post.