De menselijke maat
Op de rijbaan van de Coldenhovenseweg in Eerbeek liep een oude man met stramme benen recht op een tegemoetkomende vrachtwagen af. Geen kans om uit te wijken door de hoog opgeworpen sneeuw aan de kant van de weg. Zou de trucker uitwijken? Jawel, scherend langs de oude man en een tegenligger.
De Loubergweg, in het verlengde van de Coldenhovense is wel de meest riskante van alle wegen in onze dorpen. Wie de luchtverplaatsing van een rijdende vrachtwagen wil voelen, als het regent met een spray van vuil straatwater, moet op de smalle, verwaarloosde trottoirs gaan lopen. De laadplatforms van de papierindustrie trekken truckers uit het hele land en pendelwagens van Schotpoort Logistics. Daartussen zoeken aanwonenden, bezoekers van de begraafplaats, toeristen, scholieren, lunch-wandelend kantoorpersoneel en oude mensen uit het nabijgelegen wooncomplex fietsend en kuierend hun weg. Het is een wonder dat er geen ongelukken gebeuren. Of nee, het is het vakmanschap van de truckers.
Ik zag de oude man op de Coldenhovenseweg, mijn hart sloeg over. Het is de schuld van het kapitaal, dat van de industrie en de arbeiders het papierdorp Eerbeek kneedde. Een paar maanden geleden wijdde de deftige NRC nog drie volle pagina’s aan de unieke en verontrustende symbiose. Maar nu is er het plan Eerbeek-Loenen 2030. De provincie trekt 170 miljoen euro uit om de industrie te helpen verduurzamen, het verkeer te reguleren en Eerbeek leefbaar te houden.
Er zijn al schetsplannen vertoond. Die gaan over een logistiek centrum op het voormalige Burgersterrein. Voor aan- en afvoer van de truckers is ruimte bedacht. De menselijke maat is nog niet gemeten, bijvoorbeeld een veilige passage van fietsers en wandelaars naar het Stationsplein. Het grote idee is van de provincie, de menselijke maat moet van de gemeente komen.