De Te Bokkel dynasty uitgelicht
vervolg van voorpagina
"Dat deed mijn vader en diens vader ook.” Erwin: “Noem het een stukje invullen van je bestaan. We leerden het van jongs af aan. Pa heeft 35 jaar als vrijwilliger bij de brandweer gewerkt. Dat betekende dat hij vaak totaal onverwachts voor hulpverlening met de brandweer op pad moest.
Meeschakelen
Wij kinderen moesten meteen meeschakelen. We hadden een boerenbedrijf. Dus dan kwam bijvoorbeeld het verzorgen van de dieren bij de kinderen en moeder terecht. Dat was vanzelfsprekend.” Behalve dat Gerrit zich langdurig als onder meer commandant van het Eerbeekse korps inzet voor de brandweer en drie termijnen raadslid is, is hij ook actief binnen de kerk, op sportief en cultureel gebied, onderwijs, het waterschap en doet hij foktechnisch bestuurswerk.
In de voetsporen
Erwin laat zich ook gelden maatschappelijk gebeid. Hij studeert letteren in Nijmegen, is onder meer actief binnen de studentenvereniging, redacteur van een faculteitsblad. Als vrijwilliger het bij Radboud Ziekenhuis maakt hij bijna 10 jaar lang met kinderen kinderprogramma’s voor het interne televisienetwerk. Hij treedt ook in de voetsporen van zijn vader: hij wordt brandweerman in Brummen. Inmiddels is hij veertien jaar bij die organisatie actief. Na een carrière als communicatieadviseur bij het Nederlands Openluchtmuseum en het Nederlands Olympisch Comité (NOC*NSF) kwam hij bij de Veiligheidsregio Noord- en Oost-Gelderland terecht.
Waardering
Het maatschappelijk actief zijn levert doorgaans waardering op. Maar een raadslid hoeft daar nauwelijks op te rekenen zeggen beiden. Gerrit: “Als brandweerman word je met open armen ontvangen, want je komt hulp bieden. Mensen verwachten vaak dat een raadslid dat ook meteen doet. De burger vraagt en de raad moet het maar uitvoeren. Als brandweerman benader je een brand vanuit de kubusgedachte. Wat is er voor, achter, opzij, boven en onder. Zo wil ik een probleem ook bekijken. Dan blijkt dat je regelmatig ‘nee’ moet zeggen omdat blijkt dat andere belangen zwaarder wegen. Daar worden mensen dan niet blij van.”
Teleurstellingen in de raad
Ook Erwin heeft zijn teleurstellingen in de raad. “Ik vind het treurig wat er gebeurt in de Brummense raad. Ik zie dat in sommige fracties klaarblijkelijk de persoon belangrijker is dan de zaak. Daar krijg je een hoop gedonder van, dat afleidt van hetgeen waarmee we bezig zouden moeten zijn."
Populisme ook in Brummen
"Ik ben bang dat het populisme toeneemt, ook in Brummen. Je roept wat populaire ideeën, wordt gekozen en als dan even tegenzit in de fractie, stap je op en begint een nieuwe partij. Dat zit bij het CDA niet in het DNA. Binnen de partij zijn we loyaal naar elkaar toe. En weten we dat de zaak boven het poppetje gaat.” Voor de toekomst hoopt Gerrit dat Brummen beter wordt in het ontwikkelen van een visie: “Ik heb te vaak gezien dat projecten worden opgepakt, terwijl er onvoldoende wordt nagedacht over de impact of de financiële consequenties.
Niet met de kaasschaaf
Erwin deelt die visie, maar spitst die toe op de huidige precaire situatie van Brummen: “Waar we naar toe moeten is een fundamentele keuze over wat we als gemeente willen zijn, willen uitvoeren. We moeten bezuinigen, maar niet met de kaasschaaf, Maar door na te denken over wat we blijven doen, anders doen of net meer”.