Wasem op een spiegeltje
Niet gelukt hè, toch weer vier wethouders, hoorde ik als reactie op mijn stukjes. Dat is een vergissing. Ik schrijf niet om macht uit te oefenen, maar om de achterzijde van het gelijk te ontdekken. De coalitie volgt B & W, de oppositie is tegen. Het zijn rollen, geen waarheden. Daan Roovers, filosoof en Denker des Vaderlands, schreef in de NRC: ’In het huidige politieke systeem worden besluiten op lange termijn beïnvloed door het streven naar verkiezingswinst op korte termijn. Het gevolg is dat besluiten over beladen onderwerpen steeds worden doorgeschoven tot na de volgende verkiezingen’. Wat Roovers zegt is waar, maar politiek is nu eenmaal machtsvorming en de verkiezingen zijn ervoor gemaakt.
Roovers pleit voor een burgerberaad naar het voorbeeld van Frankrijk. Daar werd een gezelschap van 150 burgers, die een afspiegeling vormen van de Franse samenleving, gevraagd om milieumaatregelen te bedenken. Macron nam ze ongefilterd over. Het is een manier om standpunten in te nemen zonder over je schouders naar verkiezingen, media-aandacht of een achterban te hoeven kijken.
Openbaarheid is een voorwaarde voor het publieke debat. In ons dorp moeten we het doen met mededelingen in ‘Gemeente Thuis’. Aan opinievorming en debat kan het blad niet bijdragen. Het moet zo neutraal mogelijk zijn. De nationale politiek wordt beïnvloed door journalisten, spindoctors, lobbyisten, ondernemers en gebruikers. Zo’n mêlee van opiniemakers ontbreekt in de dorpspolitiek. De Stentor ziet de gemeenteraad niet staan, en de lokale omroep heeft de middelen niet, alleen het Brummens Weekblad volgt de plaatselijke politiek. Een coalitie kan uitspreken dat vier wethouders teveel is en toch een vierde wethouder aanstellen. Met als enig argument ‘nu nog niet’. Behalve de politieke journalist Peter Leunissen geen haan die ernaar kraait. En slechts een wasem op mijn spiegeltje.
Het lijken mij geen verkeerde wethouders, de vier die er nu zijn, maar drie was minder verkeerd.