Niet normaal
In het dagblad Trouw vraagt de Apeldoornse wethouder Detlev Cziesso zich af wat een normaal kind is. "Het kan toch niet waar zijn dat een op de acht kinderen dermate verknipt is dat ze niet zonder hulp kunnen? Wat hoort thuis bij opvoeding en wat bij jeugdhulp? Ik heb het idee dat de speelruimte van wat 'normaal' is, kleiner is geworden".
Het is de andere kant van een discussie over de miljoenentekorten in de jeugdhulp. Zelfs een miljard extra van het Rijk, in drie jaar tijd, wordt door de gemeenten afgedaan als een fooi. Daar is wel reden toe. In 2015 droeg het rijk de jeugdzorg over aan de gemeenten. Een argument was dat de gemeente dichterbij is en veel eerder -en goedkoper- probleemjongeren kan opvangen dan het rijk en de provincie. Het was crisis en het rijk snoeide het budget met honderden miljoenen. Er was niet op gerekend dat inmiddels een op de acht jongeren een label 'niet normaal' draagt. Wethouder Cziesso is van GroenLinks en geen rechts-liberaal die grilt van overheidsbemoeienis. Maar een op de acht jongeren 'niet normaal', wie kan daar nog bij, van links of van rechts?
Problemen in een gezin gaan vaak samen met armoede. De schuld is niet alleen de gulzige smartphone. Ik zag een advertentie van de Stichting Leergeld Apeldoorn-Voorst. 'Geen geld voor schoolreisjes? Alle kinderen mogen/moeten meedoen. Want nu meedoen is straks meetellen'. En Amsterdam gunt voortaan ieder kind een schoolreisje en vergoedt de kosten voor kinderen uit arme gezinnen.
Een reisje naar Artis en een nachtje kamperen bij de boer lijken mij normaal. Het gaat om tientjes. Maar de buitenlandse reizen van middelbare scholen? Ik herinner mij uit mijn eigen HBS-tijd dat ik mijn ouders er geen geld voor durfde te vragen. Ik verzon een smoes en accepteerde de minachting van de leraren. Het was een kras op mijn ziel en een motief om vakbondsprofessional te worden. Wat is normaal? Een schoolklas op reis naar Rome, of de verbittering van een thuisblijver?