Symbool -politiek
Opgetogen waren ze ten stadhuize toen Apeldoorn kon melden dat er junks gesignaleerd waren. Eindelijk kon het dorp zich meten met Arnhem en Nijmegen. Zo hoorde ik jaren geleden Apeldoorn afserveren tijdens een receptie.
En nu heeft de symboolpolitiek Brummen bereikt. De gemeente gaat de fietswrakken bij de stations aanpakken. De boemels naar Apeldoorn en Arnhem zijn zo gewild dat de stations in Brummen en Empe overspoeld worden door wild weggezette fietsen. Niets in vergelijking met studentensteden, maar we tellen mee. Je zou zeggen: zet er een mannetje (v/m) bij die de fietsforensen manieren bijbrengt. Maar voor een BOA op maandagmorgen is Brummen niet rijk genoeg. Nu gaat de gemeente één keer per jaar zwerffietsen uit de weg ruimen. Daar zal het milieu niet van opknappen. Het is symboolpolitiek, zoals vaker als er toezicht wordt gevergd van niet bestaande (politie)capaciteit.
De nestkastjes die de gemeente verleden zomer aan de Engelenburglaan liet ophangen om de eikenprocessierups te bestrijden zou je ook symboolpolitiek kunnen noemen. Ondanks de hongerige koolmezen moesten er toch nog 6000 kolonies van de jeukrups uit de bomen weggezogen, volgens de burgemeester. Het was symboolpolitiek, maar het vertelde ook een zinnig verhaal over biodiversiteit. Je zou op school elke klas een mezenkastje gunnen en een lesje natuurbeheer onder de bomen. GroenLinks in Brummen redeneerde: 'Vraag niet wat jouw land voor jou kan doen, maar wat jij voor je land kan doen' en ging zelf kastjes distribueren. Voor een tientje hang je overal in de gemeente een mezenkastje aan het eikenhout. Burgerparticipatie uit het boekje.
De zwerffietsen aan het station zijn de poepende honden op een speelweide. Ooit dreigde de burgemeester met 150 euro boete voor een 'heterdaad'. Nooit meer iets van gehoord. Maar de nestkastjes lopen als een trein.