"Hoe serieus neemt de gemeente jongeren eigenlijk?"
Eerbeek – De sluiting van het jeugdhonk in Eerbeek was niet wat het voormalig bestuur wilde. De gemeente lijkt het hen in de schoenen te schuiven en dat zit ze wel een beetje dwars. Tijd voor een reactie vonden Mandy, Ufuk, Wienand en Timo.
Samen vormden ze tot 1 mei j.l. het bestuur van de stichting, die het JOC in Eerbeek beheerde. Ufuk was voorzitter van de stichting. Op 13 jarige leeftijd kwam hij voor het eerst in het JOC. Maakte er vrienden voor het leven en vond er zijn vriendin. Ook de andere oud bestuurders hebben zich met hart en ziel ingezet voor het JOC.
Werk en gezin stelden echter steeds meer eisen, waardoor het vrijwilligerswerk steeds zwaarder werd. Al twee jaar waren ze bezig om een warme overdracht naar een nieuw bestuur te realiseren. Dat dat niet makkelijk was, bleek. Ze wisten nieuwe jonge bezoekers wel binnen te krijgen met Fifa toernooien, graffiti workshops en tiener disco, maar een nieuw bestuur diende zich nog niet aan. Begin vorig jaar uitten ze hun noodkreet richting gemeente. Deze gaf aan, dat het beheer door de SWB, de beheerder en de gemeente zou worden overgenomen, in afwachting van een nieuw bestuur.
Om de overdracht naar de SWB te kunnen realiseren, moest wél de stichting opgeheven worden. Op 30 april viel dan ook het doek. Het bericht dat het JOC op Sinterklaasavond voorgoed sloot, doet hen nog steeds pijn. "We hebben ons enorm ingezet er iets moois van te maken voor de jeugd. Al die energie is nu opeens verloren. Het voelt een beetje als stank voor dank", zo reageren ze. Waar moeten de jongeren heen, vragen ze zich af. Maar ook "waarom blijft het zo stil rondom de sluiting en hoe serieus neemt de gemeente jongeren eigenlijk". Er zijn geen ouders of bezoekers opgestaan om het JOC open te houden.
Nu hangt de jeugd nog wat op en rond het Cruijffcourt, maar straks als het kouder wordt kunnen ze nergens heen. Ook de sociale rol van het JOC is nu verloren. Jongeren kwamen vaak praten over dingen die je makkelijker bespreekt met een "grote broer of zus", dan met ouders. Boos zijn de oud-bestuursleden niet, wel bedroefd. Als dit scenario tevoren bekend was gemaakt, was het nog maar de vraag geweest of ze waren gestopt als bestuur.
Hun laatste hoop is nu, dat er mensen opstaan om het weer vlot te trekken. En ook dat de gemeente op zijn schreden terugkeert en geld vrijmaakt voor de Eerbeekse jeugd, want die verdient ook een volwaardige plek in de Eerbeekse samenleving.