Carbidgebed
ColumnsAls je de media bijhoudt zou je denken dat we een kabinetscrisis hebben in plaats van een gezondheidscrisis. ‘Terwijl de zorg alarm sloeg, verbeuzelde ons kabinet zijn tijd (Asha ten Broeke in De Volkskrant). ‘Ieder moment dat het kabinet een verschil kón maken, koos het verkeerd (Kustaw Bessems, idem). In de NRC constateerde Tom-Jan Meeus: De Kamer koos na 1 april op de bagagedrager van Geert Wilders vaak voor een assertief dualisme waarbij het verschil tussen kritiek en destructiedrang niet altijd helder was.
Aan de nationale praattafels schoven achterafdeskundigen en communicatiestrategen aan. Zij leken over toverformules te beschikken tegen de onvoorspelbaarheid van het virus en de strijdigheid van zorg en economie. Je zou bijna denken dat Rutte en De Jonge de vleermuizen zijn die het virus overdragen. In werkelijkheid zijn wijzelf, met onze losse omgangsvormen, de verspreiders. Ik denk niet dat Rutte en De Jonge zes weken eerder met gezag een hele of een halve lockdown hadden kunnen afkondigen. Ik hoor opperburgemeester Bruls al brommen: ‘Niet te handhaven’.
De 352 burgemeesters die ons land telt, zijn er wel in geslaagd een nationaal vuurwerkverbod te verkrijgen. De vrees voor Oud en Nieuw heeft vorige week ook ons gemeentehuis bereikt. De burgemeester gebruikte een kwart pagina van Gemeente Thuis voor zijn jaarlijkse oproep: ‘houd het veilig’. Je hebt een timmermansoog nodig voor zijn carbidgebed: 75 meter van je eigen woning, 100 meter van de buurman, 300 meter van de zorg, 75 meter vrij schootsveld, toeschouwers op 25 meter, 5 melkbussen binnen 100 meter en dan nog een administratieve last richting gemeentehuis.
Je moet wel erg veel vertrouwen in de gemeentelijke overheidscommunicatie hebben om te geloven dat de carbidschutters met een meetlat in de hand van Oud naar Nieuw gaan. Ik heb meer vertrouwen in een oplettende buurtvader of -moeder.
