Water bij de wijn
ColumnsCOLUMN: Als het vroege voorjaarsgroen gaat uitbotten verschijnen de verkiezingsborden in de straten. Zoals gewoonlijk en dus nauwelijks opgemerkt. Voor bekendheid kun je beter twitteren. Een volgeplakt paneel heeft nog het meeste van een modern behangetje. De lachende koppen, zelfs van de grootste nijdassen, beloven een betere wereld, maar hun programma’s staan in een duister hoekje van de politieke binnenwereld. Niemand op de straat weet ervan.
In de straten van Brummen valt een poster van Gerda Jolink op. Zij is kandidaat lid van Provinciale Staten namens de VVD. Als het om Brummen ging zou het werken. Je hoeft maar 120 stemmen te verzamelen om met voorkeur in de raad te worden gekozen. Je verdringt dan wel een gelovige uit eigen parochie met minder stemmen. Misschien neem je nog wat extra stemmen mee van vrienden en bekenden.
Gerda Jolink heeft een sterk imago in Brummen, maar de verkiezingen zijn provinciaal. De enkele voorkeurstemmen uit Brummen hebben geen gewicht in Arnhem. Daarvoor moet je in de grote stad zijn en daar zijn de Gerda Jolink’s schaars. Hoe belangrijk de provincie ook is, zeker voor ‘Eerbeek- Loenen 2030’ en de boeren, het wordt een landelijke verkiezingsstrijd. Met Caroline van der Plas, de linkse wolk, Sigrid Kaag en Rutte. Zij strijden niet voor het provinciaal belang, maar voor de Eerste Kamer, die wordt gekozen door de Statenleden.
Om mij heen hoor ik ‘Ze doen maar’, ‘links praten en rechts regeren’ en sinds Rutte ook : ‘Rechts praten en links regeren’. Wat waar is, is dat het democratisch proces altijd een compromis aflevert. Er moet water bij de wijn. En er worden grote fouten gemaakt- Groningen, toeslagen, energietransitie. Iedereen die pubers heeft opgevoed kent het. Ouders: ‘om half 1 thuis zijn’, puber :‘iedereen blijft tot 1 uur’, ouders : nou vooruit, maar niet later. Uiteindelijk hoor je met enige opluchting je puberkind ver over tijd naar binnen stommelen. Het lijkt de politiek wel.
Muus Groot
