Onder de maat
ColumnsCOLUMN - Altijd heb ik gedacht dat onze bestuurders de in hun ogen best mogelijke beleidskeuzes maken en dat toezichthouders, zoals een regionale omgevingsdienst die het milieu moet bewaken, zich slechts door wet en wetenschap laten leiden, bij wijze van spreken onfeilbaar zijn.
Als ‘omwonende’ van de vuilstort Eerbeek, aanvaardde ik een uitnodiging voor een informatieavond ‘over de huidige ontwikkelingen van de voormalige stort aan de Doonweg‘. Misschien hebt u op weg naar Arnhem wel eens de groene heuvel bij Velperbroek opgemerkt. Een oude vuilstort. Zoets moet u zich ook voorstellen aan de Doonweg, maar dan als een kale grauwe bult, gistend en kotsend aan de randen. Na een hoosbui stroomt een witgele smurrie de wereld in.
De stort is eigendom van de grote papierfabrieken en het heeft anderhalf miljoen euro gekost om hem af te dekken met tachtig centimeter hoogovenslakken als platform voor 15 duizend zonnepanelen. De slakken hadden door een chemisch proces een ondoordringbare laag moeten vormen. Dan zou het regenwater als schone neerslag naar het veld kunnen vloeien. Maar de chemie bleef uit, er kwamen zware metalen vrij en de berg spuide verontreinigd kwelwater.
De stort, sinds 1950, heeft geen vloerbedekking en het giftige spoelwater kan naar het grondwater doorlekken, maar de verontreiniging blijft gelukkig onder de norm. Het zure water wordt weggepompt, maar het is pas echt veilig als over de grauwe bult een dikke laag aarde wordt gestort, waardoor het regenwater niet de ingewanden kan bereiken en schoon blijft.
Arcadis het internationale milieu-adviesbureau is er bij gehaald. De onderzoeker van Arcadis oordeelt: ‘ het oorspronkelijke plan van aanpak was zonder risicobesef, het was onder de maat’. De omgevingsdienst nam er indertijd genoegen mee en weet slechts te bedenken: ‘De verwachting was toen anders dan nu’. Ik zag geen schaamte.
Muus Groot
