Schiphol in Eerbeek
ColumnsCOLUMN - De NRC deed het al eerder in drie hele pagina’s. Maar nu is zelfs een van de groten van de Nederlandse journalistiek, stercolumnist Bert Wagendorp van De Volkskrant, naar Eerbeek afgereisd vanwege ‘De Schipholdiscussie, maar dan op een paar hectare op de Veluwe’. De verwevenheid van de industrie en de omliggende woonstraten, waar Wagendorp over schrijft, is de erfzonde van Eerbeek. De gemeente kan het niet aan en de provincie heeft het plan Eerbeek- Loenen 2030 ontwikkeld ‘ter versterking van het vestigingsklimaat, de energietransitie en de leefbaarheid’.
Je kunt de industrie en de woonstraten niet uit elkaar trekken. Ofwel de industrie zou verplaatst moeten worden, ofwel de woonwijk eromheen. Daar zijn de inwoners van Eerbeek niet op uit. Er staan duizenden banen op het spel en Eerbeek is er trots op de papierhoofdstad van Nederland te worden genoemd.
Het vrachtverkeer bezorgt de meeste overlast. De provincie wil de toegang tot het vroegere Mayer Melnhof, nu Folding Boxboard geheten, veiliger maken. Uit meerdere mogelijkheden kiest de provincie voor de aanleg van een nieuwe weg door ’t Haagje, de groene long van Eerbeek. Een geluidswal moet de pijn verzachten. Ik ben niet deskundig genoeg om de alternatieven tegen elkaar af te kunnen wegen, maar het kriebelt als het hoofdargument ‘haalbaar en betaalbaar’ is. Dat klinkt als ‘het goedkoopste’. Het gaat om de leefbaarheid van toekomstige generaties en een alternatief langs de spoorlijn, dat milieu-technisch verkieslijker zou zijn, gaat verloren.
Als het echt niet anders kan, dan moet alle aandacht uitgaan naar een zo groen mogelijke oplossing in ’t Haagje. Maar kan het echt niet anders? Kim Putters, de directeur van het Sociaal en Cultureel Planbureau, zei dat de cultuuromslag waar Den Haag naar verlangt, moet zijn dat het beleid zonder politiek gedoe kan ‘keren’ als de uitvoerbaarheid problematisch is gebleken.
Muus Groot
