Een klein hoekje
ColumnsCOLUMN - De hoge heren op de berg keken naar de politieke hemel, de neerslag in het dal zagen ze niet. Van Wiebes tot Asscher. ‘We hebben geen poot uitgestoken’, zei premier Rutte over de toeslagenmisère bij de belastingdienst. Onderzoeksjournalisten van RTL Nieuws en het dagblad Trouw en de terriërs Leijten en Omtzigt, deden het wel. De overheid bleek geen schild voor haar burgers, maar een wapen tegen hen.
Het vorige kabinet, dat moest regeren tijdens de bankencrisis, bedacht de participatiemaatschappij om haar beperktheid te compenseren. De gemeente kreeg zorgtaken van het rijk, maar niet het volledige budget. Familie en buren werden aangewezen om hulpbehoevende mensen te ondersteunen. De gemeente had er kritiek op, maar nu Brummen in de problemen zit wordt het red-jezelf-stokje doorgegeven aan de inwoners. Het kan niet anders.
De participatiemaatschappij bestaat langer dan een paar kabinetten Rutte. Het verenigingsleven, de buurtbus, het dorpshuis, de bieb, de wereldwinkel moeten het hebben van participerende medeburgers. En dan is er nog Jeanet Westerink. Ze was dolblij als iemand brokjes voor haar hond meenam toen ze in de schuldsanering zat, vertelde ze aan de Regiobode. Zij deed iets, waar geen autoriteit zelfs maar aan zou denken, ze richtte een voedselbank voor dieren op. Niet werkelijk voor de dieren, maar voor hun baasjes die het diervoer niet kunnen betalen. Een huisdier maakt een eenzaam mens minder eenzaam.
De voedselbank stalt haar waren in achterkamertjes op privéadressen. Jeanet zoekt een container, dan zou haar stichting meer voer kunnen accepteren. Vind haar op internet onder ‘Dierenvoedselbank Brummen’ . De dierenvoedselbank is maar een klein hoekje van de participatiemaatschappij. De autoriteiten kijken er overheen. Ze zijn druk met de mensheid, Jeanet met de mensen.
Muus Groot
