Brummex
ColumnsCOLUMN - Tamelijk sneaky kreeg dit blad een nieuwe huid. Het Brummens Weekblad werd Brummens Nieuws. Voor hoe lang? Heet het straks ‘Het Rhedens’,’de IJsselbode’, of ‘De Nieuwe Apeldoorner’. Niets is zeker sinds de burgemeester een onderzoek aankondigde naar de bestuurskracht van onze gemeente. ‘We willen met de provincie onderzoeken waar onze kracht en zwakte zitten en welke stappen we kunnen zetten om tegemoet te komen aan de maatschappelijke opgaven waar we voor staan’.
Of eigenlijk is het wel zeker: Brummen heeft z’n langste tijd gehad. De onderkoning van Gelderland, financieel gedeputeerde Jan Markink, heeft een groot hart voor de gemeenten en een dikke portemonnee. Als Statenlid heb ik met bewondering toegekeken hoe hij enkele jaren geleden Apeldoorn, dat toen aan de rand van een faillissement stond, heeft geholpen. Als het niet met direct geld mocht van jaloerse politici met andere belangen, dan maakte hij van een Apeldoorns belang een provinciaal project. Zoals hij vandaag Brummen helpt met het bestemmingsplan Eerbeek. Het heeft een prijs: Markink heeft een geharnaste mening over de noodzakelijke bestuurskracht. Hij wil gemeenten van 100.000 inwoners of meer. Al neemt hij genoegen met minder als het zo uitkomt, maar met 20.000 inwoners komt Brummen tekort langs Markink’s meetlat.
Het wordt een zware doodstrijd, bungelend aan het schrale infuus van de provincie. Het raadslid Mame Douma voorspelt miljoenen minder dorpsgenot, een forse stijging van de onroerend zaakbelasting, sluiting van het zwembad en de toeristenbelasting gedumpt in het begrotingsgat. Het einde is een gemeentelijke herindeling, misschien een opdeling. De papierindustrie en Eerbeek naar Apeldoorn, Brummen naar Voorst of Rheden. De tijd neemt wat hem in de weg staat: de kruidenier, de kerken en de kroeg. En straks onze prijsstier, het duurzame gemeentehuis. Een Brummex fladdert naderbij.
Muus Groot
