Herfst-tij
ColumnsCOLUMN - Het dilemma is: ik schrijf graag, maar niet over corona. Daar wordt al genoeg aan gedaan. Ik ga ook geen kleine privé-belevenissen opdissen, zoals lokale stukjesschrijvers wel doen. Dat kunnen Sylvia Witteman en Aaf Brand Corstius in de Volkskrant, en tot voor kort Wim Boevink in Trouw, veel mooier. En verdriet houd ik binnen anderhalve meter. Mijn exclusiviteit zit in het onderwerp Brummen. Alleen: Brummen staat stil. De straten zijn hol, de horeca op slot, de kappers op afstand. Maar nu is er de brief van Ine van Burgsteden, een nieuwe wethouder, met een glasheldere analyse van de financiële huishouding. Lees hem, als je Brummen wilt begrijpen.*)
In haar brief laat Van Burgsteden zien hoe fragiel onze gemeente is. De betere ambtenaren zijn financieel onhaalbaar. Expertise is (te) dun gezaaid. Een inwerkprogramma voor de nieuw gekozen raad verslofte door een vacature in de griffie. Een raad die verscheurd wordt door persoonlijke tegenstellingen en volgens een raadsadviseur meer op details dan op hoofdlijnen schijnt te letten. In haar brief schrijft Van Burgsteden dat de raad een streng financieel beleid eiste en tegelijk een overschot van drie ton liet omslaan in twee ton tekort.
Een politieke crisis leidde tot een nieuw college van vier wethouders. Met twee of drie zou het ook kunnen. Het zijn weliswaar driekwart betaalde wethouders, maar om hen heen een staf voor vier maakt het toch begrotelijk.
‘Is Brummen niet langzamerhand te klein’, vroeg politiek journalist Peter Leunissen zich af in deze krant. Het zou kunnen. Maar ja, een derde van alle gemeenten, lang niet allemaal klein, kampt ook met tekorten op het sociaal domein. Het rijk moet bijspringen. Het project Loenen-Eerbeek 2030 wordt al grotendeels door de provincie gedragen. En deze maand komt het college met een snoeiplan voor de dorpsbegroting. Het is herfst-tij in Brummen.
Muus Groot
*) Klik hier voor de raadsbrief
