Muus - Een klein kontje
ColumnsEen jaar na de verkiezingen heeft de oppositie in de gemeenteraad een nederlaag geleden tegen haar eigen ambities. Twee maanden teruggingen meer dan honderd mensen in op een uitnodiging van de partijen Groen Links, D66 en Democratisch Brummen om te komen praten over een omgevingsvisie, een toekomstplan van de ruimtelijke ordening. Een ambitieuze opgave en de coalitiepartijen waren welkom. Het leverde een lange wensenlijst op, maar ook de waarschuwing: we zijn (te) klein en arm.
In april draaide de wind. De omgevingsvisie werd ineens exclusief van de oppositie. Uit de resultaten van de eerste bijeenkomst werden als thema's gekozen: bevolkingsgrootte, energietransitie, werken, kernen en platteland, verkeersstromen, het ambtelijk apparaat en betaalbare zelfstandigheid. Daar moest een integraal concept uit ontstaan, heette het, en vorige week werd het volk bijeengeroepen voor de uitwerking. Henk Jan de Looff berichtte erover: een afgang. Buiten de partijapparaatski vrijwel geen belangstelling, nog geen begin van een aanpak. En het financiële thema werd buiten de deur gezet: in Brummen rekken we de bomen tot in de hemel.
Toch jammer, zo'n mislukking, want burgerparticipatie is een medicijn tegen 'ze doen in de politiek toch alleen waar ze zelf zin in hebben'. Maar tegelijk is er een vraag om leiding en begeleiding door bestuurders en deskundigen. Die moeten een verhaal vertellen. Het Centrumplan Eerbeek is een voorbeeld. Er was een helder plan waar je voor of tegen kon zijn. De oppositie had ervan overgehouden dat (te) veel van bovenaf werd bedisseld en met haar omgevingsplan moest het anders gaan. Eerst inspraak dan uitspraak. Al dreigt het risico dat hobbyisten zich het vraagstuk toe-eigenen.
Voor het kleine kontje van de oppositie is de omgevingsvisie een te grote broek gebleken. Het was ook een reactie op de minimalistische voornemens van de 'regeringspartijen' VVD, Lokaal belang, CDA en PvdA. Die partijen kunnen wel wat peper hebben.
Muus Groot
