Muus - Einde van een tijdperk
ColumnsAls ik in het avonddonker langs de statige villa´s aan de burgemeester De Wijslaan de lichtjes van Concordia tegemoet ging wist ik: Zo hoort een dorp te zijn. De kerk en de kroeg om te bidden, te spelen en te drinken. Maar de kerken gaan dicht en de kroegen ook. Spoorzicht is weg en nu Concordia. Onder jongeren is er een trek naar de stad. Vloeit het leven uit de dorpen van Brummen?
Op de dag van Concordia´s faillissement verdwenen veertig Nederlandse dorpen en steden in de smeltkroes van de gemeentelijke herindeling. Het meest gehoorde argument vóór is dat kleine gemeenten geld en kennis te kort komen om zichzelf te redden. Brummen heeft het ook moeilijk. 'Haalbaar is betaalbaar' is het schriele motto van de centrumplannen. De nieuwe bruggen over het kanaal kunnen niet omhoog, terwijl Apeldoorn, ook geen Dagobert Duck, er wel in investeerde.
Moet Brummen dan maar opgaan in een grote gemeente? De stad is geen mantelzorger van de kleintjes. Het armlastige Zutphen dreigt Warnsveld haar bibliotheek af te nemen. En anderzijds: tussen de sombere berichten over de verstarring van het verenigingsleven staat het verhaal van Sportclub Brummen. Het persoonlijk benaderen van mensen leverde dertig nieuwe vrijwilligers op, zei voorzitter Bert Garssen in het Brummens Weekblad.
Ondanks de goede reputatie van de wijkzorg in Brummen klinkt het in de raad dat de bureaucratie overheerst. Bureaucratie en ambtenarij kun je in een grote gemeente beter uitsmeren dan in een dorp. Maar in het dorp verdrijft het 'naoberschap' de anonimiteit van de Vinexwijk. Nog wel.
Het digitale vervangt de ontmoeting in de kerk en de kroeg, en zelfs in bed.'Jeugd vooral digitaal uit de kleren', kopte De Gelderlander. Het faillissement van Concordia markeert het einde van een tijdperk. De gemeente wankelt onder de last van haar ambities.
Muus Groot
