Muus - Kom helpen
ColumnsIn de hogere echelons van de zorg vliegen de mammoetgetallen je om de oren. Zorginstellingen en thuiszorgorganisaties zijn een risicovolle markt met faillissementen en ontslagen. Sensire heeft duizenden medewerkers. De omzet bedraagt meer dan honderd miljoen. Buurtzorg en Riwis schrijven ook krasse cijfers. Gelukkig is 'de cliënt' geen nummer op een hoofdkantoor, maar iemand die hulp krijgt van toegewijde zorgverleners in de wijk. Het is bewonderenswaardig hoe zij, en doktoren en verpleegkundigen in de ziekenhuizen, de menselijke maat weten vast te houden in de omgang met patiënten.
Wie zorg nodig heeft is een klein mens in een grote wereld. Afhankelijk van mantelzorgers, buurtzorg en tafeltje-dek-je. Eenzaamheid is een volksziekte. Vooral onder ouderen. Als beleidsopgave krijgt het monsterlijke proporties. Volgens de minister van volksgezondheid voelt 43 procent van de mensent zich soms verlaten en 10 procent is echt eenzaam. De politiek kan er op kauwen. Je kunt het ook terugbrengen tot een hulpvraag in je eigen omgeving. Karin van Bergen doet dat. Van een voormalig boerderijtje in Oeken heeft zij 'Ontmoetingsplek De Mollenhof' gemaakt. Geen therapiejargon, maar wel luisteren, je verhaal kunnen vertellen, handwerken, een spelletje, koffiedrinken, creativiteit, tuinieren.
De Mollenhof biedt troost aan verdrietige, meestal oudere mensen. Aan vermoeide mantelzorgers en aan mensen die moeite hebben om de dag door te komen. Karin en vijf (parttime) professionals zorgen voor structuur. Tientallen vrijwilligers geven een paar uur in de week aan De Mollenhof. Het zijn er nooit genoeg. Dorpsdichter Eva van Agtmaal dichtte: 'kom helpen' ….. ' in een tuin waar ruimte is voor elke hand die helpt / zo is de drempel op z´n laagst, / afgevlakt, verzonken bijna / dat loopt ook wel zo makkelijk / met ouder wordende gedachten'.
Muus Groot
