‘Zondagochtendverhaal’
AlgemeenBRUMMEN - “Ik had net een uur bij de bank doorgebracht met mijn vader, omdat hij geld moest overmaken. Ik kon het niet laten om te vragen; “Papa, waarom activeren we internetbankieren niet?”
“Waarom zou ik dat doen?” antwoordde hij.
“Omdat je dan geen uur hier bij de bank hoeft door te brengen. Je kunt dan ook zoveel meer zoals bijvoorbeeld online winkelen”.
Ik was enthousiast om hem kennis te laten maken met de wereld van online bankieren.
Hij dacht even na en antwoordde toen;”Als ik dat doe, dan hoef ik het huis niet uit”.
“Ja, ja”, zei ik. Ik vertelde hem hoe zelfs boodschappen bij hem aan de voordeur konden worden bezorgd, net als pakketten via de koeriersdiensten.
Hij antwoordde; ”Je weet dat ik alleen ben. Voordat ik vandaag deze bank ben binnen gekomen, heb ik mij eerst moeten aankleden. Daarna heb ik drie bekenden ontmoet. Ik heb gepraat met het personeel dat mij inmiddels kent. Winkels en bedrijven in mijn directe omgeving heb ik nodig. Het is het persoonlijke contact waarnaar ik hunker.
Twee jaar geleden werd ik ziek. De man van de groente- en fruitspeciaalzaak, waar ik mijn fruit koop, kwam me even opzoeken.
Toen je moeder jaren geleden van de fiets viel, bracht de slager haar thuis omdat hij wist waar ze woonde.
Zou ik die ‘menselijke aanraking’ ook hebben als alles online zou gaan?
Waarom zou ik willen dat alles bij mij wordt afgeleverd waardoor ik alleen in huis met mijn computer moet communiceren? Ik ken graag de personen met wie ik te maken heb, het creëert verbinding. Leveren online diensten dit ook?”.
